Dit is ongelofelijk!! We zitten nu in een geweldig mooie lodge in niemandsland aan de Oranjerivier. Uitzicht op het water, mooie bergen in de verte, alleen één klein puntje: het is -5ºC en het sneeuwt!!!!! Dat is toch niet te geloven, gelukkig slapen Margriet en ik in een stenen huisje, Martine en Joost slapen in een tent met rieten dak! Maar wel met een open douche met uitzicht op de rivier.
Vanmorgen zijn we met een piepklein zonnetje begonnen in Lambert’s Bay, maar dat was van korte duur, na 5 minuten begon het met regenen en het is niet meer gestopt. Wat een troosteloze bedoening in een fantastisch landschap. We houden de moed erin en geloven in het moment dat het mooi weer gaat worden. Ondertussen zegt iedereen die we vragen naar de weersvoorspelling dat het nog nooit zo koud en slecht weer is geweest hier. Twee dagen geleden was het hier nog 30 ºC, ongelofelijk! We zijn in één ruk doorgereden naar Springbok waar we in de stromende regen op zoek gingen naar de KFC en warme chocolademelk, haha, het moet toch niet gekker worden. Terug bij de bus na de lunch was iedereen aanwezig, behalve Martin. Na een tijdje zoeken had Angelique hem gevonden en bracht slecht nieuws, hij heeft zijn paspoort in Kaapstad laten liggen en we naderen de grens van Namibië. Gelukkig heeft Angelique

ook haar groot rijbewijs en kon zij ons verder rijden. De grensoversteek verliep soepel, Angelique en Barend luisterden goed naar de rij-instructies van Martin, Martin zou daar blijven wachten tot een vriend zijn paspoort kwam brengen. Vol goede moed volgden we de opgegeven route, maar na 20min rijden overviel ons toch een gek gevoel, namelijk dat we de verkeerde weg te pakken hadden. Dat werd straatje keren met een grote bus met aanhanger, maar Angelique heeft het er goed afgebracht. Op de weg terug naar de splitsing waar we verkeerd reden, nog een hele mooie dubbele regenboog gezien, zo mooi helder heb ik m nog nooit eerder gezien. Zo, dat pikken we toch even mee! Tijdens het buffet hebben we kudu gegeten, dat lijkt erg op draadjesvlees. We hebben weer een gezellige avond gehad, tijdens het eten en in de bar. Nu lig ik te bibberen in bed, want ze hebben hier geen kachels, alleen airco. Maar ja, als het hier altijd tussen de 15 ºC en 45 ºC is heb je natuurlijk ook geen kachels nodig!

Dag 8              Woensdag 2 augustus

Vanmorgen een beetje uitgeslapen, we hoefden pas om 9.00u met de bus te rijden. Gelukkig was Martin rond 8.00u geariveerd, hij heeft de hele middag buiten moeten wachten en heeft geen koffie gekregen, nou ja! Gelukkig heeft hij ’s nachts wel binnen kunnen slapen. Inmiddels scheen de zon en was het uitzicht over de rivier en de vergezichten nog mooier dan gisteren. Zou het dan toch nog mooi weer gaan worden?? We hebben een tussenstop gemaakt in Ai-Ais voor een uurtje zwemmen en koffie drinken. En toch nog steeds het zonnetje, wat waren we blij! Mensen die we spraken die de andere kant kwamen hebben heel erg mooi weer gehad, kijk, daar hadden we net behoefte aan! We vervolgden onze weg langs Kokerbomen en zebra’s richting de Fish River Canyon. Om 13.00u waren we bij de lodge, wederom geweldig, het lijkt wel of we in een western film terecht gekomen zijn! Tussen de rotsblokken in ligt ineens een dorpje van kleine stenen huisjes met rieten daken, veranda ervoor, vijver in het midden, geweldig. Na de lunch zijn Pieter, Joost, Martine en ik de hoge rotsen opgeklommen voor een adembenemend uitzicht. De

weg omhoog was best pittig, terug hadden we een Sissi afdaling gevonden. Om 15.30u reden we richting de FRC voor de sunset. Het was nog de vraag of we die zouden zien want het was weer bewolkt, koud en regenachtig geworden. Het uitzicht over de Canyon is geweldig, wow, wat kan je ver kijken! Inmiddels waren de wolken weer wat opgetrokken en hebben we kunnen genieten van een fantastische sunset. Terug bij de lodge bij de open haard gezeten en weer opgewarmd. Joost en Pieter hebben een typisch Afrikaans spelletje gespeeld, Owela. Pieter heeft zelfs van barman Cuba gewonnen wat tot grote hilariteit leidde onder het personeel. In buffetvorm gegeten, deze keer stond er Oryx op het menu, ook erg lekker. Lekker nagetafeld en de jongens gingen weer Owela spelen, als we er onderweg één tegenkomen, gaat Joost hem kopen. Het is nog steeds koud buiten, maar de regen is gestopt. We hebben zo’n beetje alle kleren al aan gehad, we wisten dat het ’s nachts koud zou zijn, maar overdag.. Alle mogelijke lagen hebben we al gedragen. Het is nu 21.45u en ik ga zo slapen, morgen moeten we 5.45u op voor een lange reisdag naar de Sossusvlei.

Dag 9              Donderdag 3 augustus

Na wederom een lekker ontbijt zaten we om 7.00u in de bus. Om 9.15u hadden we de eerste koffiestop bij een hotelletje naast een treinstation. Hier hebben we de eerste ‘grijze rotop vogel’ gezien! Om 12.30u de tweede koffiestop, om te tanken en iets voor de lunch te kopen. Ze vergaten steeds de bestelling en deden maar wat, maar desondanks was die glimlach niet weg te krijgen, wat hebben we gelachen. Kinderen die

we tegenkwamen hebben we ballonnen en snoepjes gegeven, leuk! Heidi en Roos hebben zelfs drie paar schoenen gekocht voor de kinderen van een familie die brood kwam kopen, dat was geweldig! Drie paar schoenen voor US$5, dat is toch ongelofelijk! Maar voor de mensen onbetaalbaar, als je die gezichten zag, geweldig! Buiten op straat ging het gewone leven door, hele families kwamen in laadbakken van auto’s voorbij. Dit is het gebied waar de Nama-mensen wonen en die hebben een kliktaal, echt heel bijzonder en leuk om te horen. Al met al waren we veel langer dan gepland in het stadje, maar wat hebben we weer meegemaakt, dit hadden we niet willen missen. De volgende stop was ons appeltaart beloofd, maar helaas er was net een groep langs geweest en die heeft alles opgegeten, jammer! Maar in Swakopmunt nieuwe kansen. Onderweg hebben we weer mooie vergezichten gezien, zelfs een Oryx, een ‘bat-eared fox’, veel vogels, apen, geiten en schapen. Als klap op de vuurpijl zagen we ook nog giraffen!! Gaaf zeg, ons eerste echte wild gespot. We hebben ook nog een lekke achterband gehad, maar die had Martin binnen 10min. verwisseld. We hebben de hele dag zon gehad, eindelijk! Rond 16.30u

kwamen we aan bij Hammerstein Lodge. Ze hebben hier cheeta’s, leopards en lynxen. En een babycheeta van 7 weken oud, Sissi, die los liep bij de lodges en die we konden aaien. Er was ook een zebra, maar die mocht je niet aaien, want sinds kort bijt hij, vroeger was hij tam. We zijn naar de cheeta ‘kooi’ gelopen, instructies gekregen en toen op zoek naar de cheeta’s, na een tijdje zoeken, vonden we ze. Wat een goede schutkleur zeg. We hebben uitleg gekregen en foto’s gemaakt, de reden waarom Sissi losloopt en niet ook in deze kooi zit, is dat de vader al 3 jonkies heeft opgegeten. Ook bij de leopard langs geweest, maar daar mochten we niet naar binnen, hij was nog half wild. Toen op zoek naar de lynxen, in een andere kooi. Dat was ook goed zoeken, maar wel gevonden, wat een beesten zeg! Lekker gegeten, buffet, het personeel zong nog een aantal liedjes waaronder het Nabische volkslied, erg mooi! Morgen 5.30u koffie en om 6.00u vertrek, op naar de Sossusvlei.

Dag 10            Vrijdag 4 augustus

Zooo, dat was wel vroeg de wekker vanmorgen! Om 5.00u kregen we een wake up call en om 5.30u koffie, thee en een ontbijtpakket. Op naar de Sossusvlei!! Een mooie rit, al rijdens ontbeten en om 7.00u reden we de Sossusvlei binnen, wat een gaaf gezicht al die duinen! Met de bus reden we door tot het mulle zand, daar gingen we met z’n 21en staand verder in de laadbak van een busje, leuk! Echt Afrikaans en dan in zo’n omgeving, werelds! Heen en weer schuddend in de laadbak werd het steeds warmer, lekker. Onderaan een Dune uitgestapt en kennisgemaakt met gids Frans. Hij vertelde ons in het Afrikaans over het duingebied, de flora en de fauna, echt heel erg interessant. Gelopen over de duinen

naar de Dooie Vlei (Dead Vlei), het lijkt wel een sprookje, zo mooi. Het werd ook steeds warmer, truien gingen uit, pijpen werden afgeritst. In de zomer is het zand hier meer dan 60 ºC, gelukkig zijn wij in de winter, dat lijkt ons bijna niet te doen, het is nu al heet. Wat een fantastisch gebied hier, echt onbeschrijfelijk! Hopen dat het op foto en film goed overkomt. We zijn één duin springend afgegaan, dat was zo leuk dat we nog wel een keer wilden. Samen met Marieke, Heidi, Martine, Joost en Barend ging ik nog een keer omhoog. Even vergeten dat we de steile kant hadden gekozen, de eerste tien meter gingen flitsend, daarna werd het handen en voetenwerk en kwamen we hijgend en puffend boven. Wie had dit ook alweer bedacht?? Toen weer naar beneden, we probeerden net zulke lichtvoetige sprongen te maken

als Frans, alleen zaten wij steeds tot onze knieën in het zand… Maar gaaf was het wel! Weer beneden storten we hijgend en puffend weer ter aarde, onze benen volgelopen van de verzuring. Rustig aan, genietend van de mooie omgeving teruggelopen naar de laadbak. Weer met zn allen achter in de bak en scheuren maar, dat blijft toch ook gaaf hoor. Inmiddels was het erg heet geworden en verbaasden we ons over de mensen die nu nog de duinen gingen beklimmen. Om 11.15u reden we het NP weer uit op weg naar de nieuwe lodge. Er was een zwembad, maar het water was zo koud… We hebben lekker in de zon gelegen, boekje gelezen, gekaart en gekletst, heerlijk ff gerelaxed. Op een bankje vlakbij de lodge naar de sunset gekeken, blijft leuk. Iedereen ligt om 21.00u uitgeteld in bed, wat een fantastische dag vandaag!

Dag 11            Zaterdag 5 augustus

Om 8.00u reden we met de bus weg, op naar Swakopmunt! Na ong. een uurtje passeerden we de Steenbokskeerkring en hadden we een fotostop. Dat was ook het moment waarop ik even naar buiten moest, zo ziek voelde ik me. Mijn hele lijf protesteerde, wilde overgeven, maar het lukte niet. Ik mocht voorin op de stoel van Angelique zitten, Martin werd ook ziek en lag op de eerste bank. Angelique nam het stuur weer over en loodste ons door de bergpassen. Onderweg hebben we hele kuddes met struisvogels gezien. Ik heb heel veel geslapen en rond lunchtijd ging het ietsje beter. Hier hebben we op een pleintje in Walvisbay broodjes gegeten en lekker om ons heen gekeken. Zelfs een vrouw in Ajax outfit gezien, geinig! Vanaf hier was het nog 45min naar Swakopmunt, waar we eerst naar het boekingskantoor gingen. Hier hebben we een film gezien met de mogelijkheden voor morgen. Heidi, Pieter en ik gaan skydiven, Martine en Joost gaan sandboarden, Rob gaat sanboarden, skydiven en quadbiken en de rest gaat de dolfijnentour doen. ´s Middags doen we met z´n allen de Townshiptour. Tassen in het hotel gezet en toen gaan lopen door het stadje, met duitse straatnamen en een Nederlands hervormde kerk, heel bijzonder. Vanaf een uitkijktoren de sunset gezien, warme chocolademelk gedronken, geinternet en op zoek naar een restaurantje. Angelique ging met ons mee, we hebben schnitzel en apfelstrudel gegeten! Toen op zoek naar een leuke tent om te dansen, de eerste ging pas om 24.00u open (het was pas 21.00u), de tweede was een zgn ‘blanke’tent. We wilden liever naar een lokale tent, maar dit was de enige die al open was. We hebben gezellig wat gedronken en een beetje gedanst. We hebben hier voor het eerst het nog steeds bestaande racisme gezien, ongelofelijk, echt kippenvel hoor. Van die grote blanken met dikke buiken en speknekken die de barman geen hand geven, afblaffen of ze negeren als ze de bestelling op willen nemen, brrr, onbegrijpelijk. Hier waren we ook snel weer weg. We waren rond 22.45 weer terug in het hotel, morgen worden Heidi, Pieter en ik om 10.00u opgehaald, lekker uitslapen dus!

Dag 12            Zondag 6 augustus

Zo, de dag van de waarheid is aangebroken! Binnen een half uur worden we opgehaald voor de duurste 8 minuten van ons leven. We hebben er veel zin in, al wordt er wel wat zenuwachtig heen en weer gelopen. Martine en Joost zijn net opgehaald voor het Sandboarden, ze hebben de filmcamera mee, dus ik kan vanmiddag zien hoe zij de dag beleefd hebben, leuk! De rest is vanmorgen heel vroeg al opgehaald voor de dolfijnentour. Het is koud, winderig en mistig buiten, we hopen dat we kunnen springen… Wow, dat was gaaaaaaf!!!!!!!!!!!! Echt helemaal te gek, helemaal top! Aangekomen op het vliegveldje ons verbaasd over de ‘grootte’ van het bewuste vliegtuigje, papieren ingevuld, uitleg gekregen en in ons pak gehesen. Ik ging samen met Pieter, 2 masters en 2 cameramannen. Heidi ging samen met een master, cameraman en Martijn, die foto’s in het vliegtuigje wilde maken. Ik sprong met Derick en cameraman

Bernt. Samen met Pieter en zijn team gingen wij als eerste, echt proppen in zo’n vliegtuig. Op de grond kregen we instructies over hoe te springen en toen gingen we de lucht in. Eerst nog een sightseeing vlucht over Swakopmunt, de dunes (Martine en Joost heb ik niet gezien helaas) en de townships. Heel gaaf. Inmiddels was de lucht opengebroken, alleen boven zee hing dichte bewolking. Toen kwam het moment, we werden aan onze divemaster vast geklikt. Pieter ging eerst en toen ik. De cameraman hangt aan de vleugel, de master en ik zetten onze voeten op een soort trapje, je voelt de wind in je gezicht, knie over de rand, armen gekruist voor de borst en jáááá daar ga ik!! Wow, wat geweldig, ongelofelijk zo gaaf als dit is, joehoe!!!! Onderweg lachen naar de camera en genieten, zo ontzettend gaaf dit! De wind om je oren en met 220km/u vrije val naar beneden, wow, te gek! Na ong 35sec ging de parachute uit en was er ineens absolute stilte…Wat een fantastisch uitzicht, superrelaxed naar beneden gevlogen. De cameraman had zich verder laten vallen en was al geland, wachtend om onze landing te filmen. Echt fantastisch, al

cirkelend naar beneden om vervolgens te landen in het zand, schuivend met je voeten. Ik vergat alleen even te gaan staan en viel voorover, foutje! Het enige gevaar aan skydiven is dat je er verslaafd aan kan raken, nou, dat is absoluut waar. Wat een belevenis zeg. Pieter had ook een te gekke vlucht gehad en had zelfs even mogen sturen onderweg. Heidi stond zenuwachtig te wachten en was vol verwachting na onze verhalen. Pieter en ik gingen koffie drinken en konden onze film al terug zien op groot scherm, echt zo kicken, helemaal top! Heidi kwam ook helemaal enthousiast naar binnen gestormd en had ook een leuke film. Martijn was de enige die niet zo’n leuke dag had gehad, het vliegtuigje ging cirkelend naar beneden en dat was hem niet zo goed bevallen. We hebben nog wat biertjes gedronken en op de Italianen gewacht. We kregen een fotorolletje, een certificaat en onze film mee, te gek! Toen we weg gingen zeiden ze: “when the smiles stops, we see you again” . Zo voelt het ook echt, we konden alleen

nog maar lachen daarna, wat een gaaf gevoel zeg! Rond 14.00u waren we in het hotel terug en heb ik op Joost en Martine gewacht, zij hebben het ook echt geweldig leuk gehad. Eerst gingen ze al ‘snow’boardend naar beneden, beetje sprongen maken enz. En daarna liggend op een plank, hoofd vooruit en dan het duin af, met een gangetje van 80km/u, ook te gek! Zij hebben ook een superdag gehad, gelukkig! Snel ergens een tosti gegeten en toen de verhalen van de dolfijnentour gehoord, ook dat waren te gekke verhalen, dolfijnen rondom de boot en de zeeleeuwen erin! Om 15.00u werden we opgehaald voor de townshiptour. Met drie kleine busjes gingen we richting de township. Onze chauffeur heette Generaal en in het Afrikaans vertelde hij van alles over de manier van leven en de omgang met elkaar in de township. In

de eerste township hebben de mensen elektriciteit en stromend water. Ze wonen wel hutje mutje en de kinderen stormden op ons af. We hebben wat ballonnen en stickers uitgedeeld, oppassen wanneer je dat deed anders had je 20 vechtende kinderen aan je broek hangen. De meisjes poseerden voor de foto’s en de jongens gierden het uit toen ik ze het verschil liet voelen tussen mijn haar en dat van hen, echt geweldig! Het was een mooie ervaring, al met een dubbel gevoel. De mensen zijn blij dat je komt en van hun leven iets opsteekt, maar je komt er wel als blanke toerist met de duurste camera’s om je nek. Na een uur naar de volgende township gereden, deze was een stuk armer. Hier geen stenen huizen en stromend water, maar rieten daken, kartonnen muren, een waterput en af en toe een generator. Ook hier weer veel blije gezichten voor de ballonnen, we hebben hier geen pennen uitgedeeld, want ze hebben niets om op te schrijven… We zijn bij Ernst thuis geweest, een T-shirt schilder. Daarna nog bij een medicijnman, ongelofelijk wat zo’n man een invloed heeft op de mensen en wat hij ze wijs maakt, bv. hij

heeft voor veel geld een genezend middel tegen aids, maar daar moet je al mee beginnen voordat de verschijnselen aanwezig zijn. Gebruik voordat je weet dat je het hebt, werkt ook niet. Aangezien de mensen pas weten dat ze het hebben als de verschijnselen zich uitten, kan je je voorstellen wat onzin de beste man weet te vertellen. Ondertussen woont hij wel in het grootste (en stenen) huis in de omgeving. Als klap op de vuurpijl hebben we in een ‘bar’ Afrikaans gegeten en traden de meisjes voor ons op met een dans. Het eten bestond uit brood, wilde spinazie, kippenvleugels, bonen, noten en rupsen! Angelique, Joost en Barend hebben de moed getoond er van te eten, maar ik heb ze er niet meer zien nemen… De mensen waren blij dat wij ze niet opaten, nu hadden ze zelf lekker veel, haha! Terug in het dorp hebben we moeten zoeken naar iets te eten, alles is dicht hier op zondag (gezien de plek van de NL hervormde kerk hier..) en hebben we een patatje gehaald. We liggen weer om 21.30u in bed, helemaal gebroken van deze drukke dag. Maarre, die glimlach is er nog steeds hoor!!

Dag 13                       Maandag 7 augustus

Dat was uitslapen vanmorgen. We vetrokken om 8.30u nadat Martin de lekke band had laten repareren. Vannacht een paar keer wakker geworden, die skydive kwam steeds naar boven, leuk! Vandaag hebben we een lange reisdag voor de boeg. Om 10.10u reden we het NP Cape Cross binnen, de bus bracht ons vlakbij en toen de deur openging kwam de stank ons al tegemoet. Maar wat een reerobben, echt overweldigend zoveel. Zandvoort in de zomer is er niks bij! We hebben ook een paar jakhalzen en meeuwen gezien die de placenta van de jonkies aan het opeten waren. Verder veel kleintjes en dode zeeleeuwen gezien, vandaar de stank. We hadden geen tijd meegekregen van Angelique, we zouden ons vanzelf wel weer melden, en ja hoor, na 15min was iedereen weer in de bus! De weg vervolgt langs de wederom weer andere landschappen en vergezichten, Namibië is echt mooi! ’s Middags weer een tosti ham/kaas/tomaat gegeten en om 15.45u waren we bij Twijfelfontijn. Daar hebben we een uur o.l.v. een gids, Johannes, gewandeld en de rotstekeningen gezien, leuk hoor! Een leuke route met mooie blikken op de omgeving in de ondergaande zon, paar giraffen erbij zou het afgemaakt hebben! Inmiddels was het donker toen we daar wegreden en we moesten nog 100km naar Khorixas, dat was niet zo handig gepland, maar we hadden alle activiteiten van vandaag toch ook niet willen missen. Martin heeft ons veilig gereden door het donker, ondanks de slechte wegen en het slechte zicht. Rond 19.20u waren we bij de lodge, weer prachtige kamers, tassen neergegooid en heerlijk gegeten onder een optreden van een lokaal bandje. Ondanks de lange rijdag was het een mooie dag met veel nieuwe indrukken. Het is 22.00u en iedereen is kapot, sleep well.

Dag 14                       Dinsdag 8 augustus

Zo, dat was een lange nacht. We vertrokken pas om 10.00u, dus we konden uitslapen. Helaas zit dat niet meer zo in ons systeem en zitten de meeste van ons rond 8.00u in de tuin voor het ontbijt. Lekker ontbeten tussen de parelhoenen en een struisvogel in de drooggevallen rivier. Nog wat uitgesneden kastanjes gekocht, in het zonnetje gezeten, Martin maakte de bus schoon en om 10.00u reden we richting Etosha. Rond 11.30u waren we in Outjo, waar we een broodje bij de plaatselijke Duitse bakker hebben gekocht. Nog snel geinternet en wat rondgewandeld in het dorp. De zon scheen volop en we zijn de kou van de eerste week helemaal kwijt, heerlijk! Om 13.30u vertrokken we weer en rond 14.45u reden we de nieuwe lodge binnen. Wow, lekker vroeg, volop zon en een zwembad met ligbedden! Lekker geluierd rondom het zwembad, erin was net iets te koud… De lodges zijn ook weer top, boven op een heuvel, uitzicht ver de vallei in en een fantastische douche middenin de kamer! Wat een luxe deze reis jongens, niet te geloven, gelukkig zien we onderweg ook veel locals wat ons het gevoel blijft geven dat we toch echt in Afrika zitten en niet op een tropisch eiland. Om 19.00u staat er weer een buffet voor ons klaar, Oryx stond weer op het menu, lekker! Morgen gaan we game driven, Jan neemt gelukkig zijn speurneus mee!

Dag 15                       Woensdag 9 augustus

Vanmorgen het ontbijtpakket opgehaald en om 6.15u reden we richting toegangshek van Etosha NP. Direct zagen we veel zebra’s en springbokken en zelfs een leeuwin in de verte, gaaf! Even verderop zagen we een paar giraffen, maar wederom van erg ver. Na de nodige zebra’s, impala’s, springbokken en gemsbokken zagen we ineens olifanten, een hele kudde! We konden ze niet heel goed zien, ze liepen in de bosjes en tussen de bomen, maar toch, olifanten! We reden naar een waterhole waar we hoopten de kudde olifanten te zullen treffen. Die hebben we helaas niet meer gezien, wel een hoop wildebeesten, impala’s, hoenen en een pumbaa. Geinig, als die gaat rennen, gaat z’n staartje recht omhoog. Vol over onze belevenissen in het park, waren we rond 11.30u bij een lodge waar we zouden lunchen. Hier hadden we tijd om te lunchen, zwemmen en te relaxen. We zijn nog bij de waterhole geweest en hebben daar een olifant zien drinken, gaaf! Om 15.00u reden we weer weg op zoek naar meer wild. Waar het vanmorgen 4ºC was, gaf de termometer nu 35ºC aan, lekker. Na ongeveer een kwartier rijden roept Martin: “Lions!”. En ja hoor, daar lagen ze, midden op de zandvlakte, 1 mannetje en 3 vrouwtjes. Super om te zien, we stonden denk ik op een meter 130 met de bus, maar konden het toch goed zien. Rechts van de leeuwen was een waterdrinkplaats waar de zebra’s, gemsbokken en een paar oryxen het aandurfden om te drinken. Er was één giraf die er na 6 pogingen toch maar vanaf zag om te gaan drinken met zoveel leeuwen in de buurt. Dat vonden wij dan wel weer jammer, we hadden graag een drinkende giraf op de gevoelige plaat. Verder hebben we heel veel vogels, zebra’s en allerlei soorten bokken gezien en toen een hele tijd niets. Iedereen viel een beetje in slaap en toen ineens, giraffen! Van heel dichtbij, het waren er 4. Vlak erna op de

zoutvlakte, 13 leeuwen!! Het is toch ongelofelijk! Ze waren nu ook weer erg ver maar, maar wat een geweldig zicht zeg! We hebben hier een hele tijd staan kijken, maar ze kwamen niet dichterbij. Wat een fantastische dag vandaag, nog genoten van een mooie sunset vanuit de bus, want we moesten vol gas richting de lodge, daar moet je voor zonsondergang binnen zijn, anders krijg je een boete. We waren 3 minuten te laat bij de lodge, maar konden gelukkig nog boetevrij naar binnen. Snel naar de kamers, dichte schoenen aan tegen de schorpioenen en op naar het buffet. Deze keer eland gegeten, dat is ook erg lekker. Na het eten naar de waterhole gesneld en daar hebben we samen met nog zo’n 100mensen genoten van het schouwspel. Eerst kwamen er 2 neushoorns, een grote en een kleintje. Nadat ze wat gedronken hadden, verdwenen ze weer. Toen kwamen de hyena’s, die erg zenuwachtig om zich heen keken. Toen kwamen de neushoorns weer aangelopen, weer afgewisseld met de hyena’s. Wat was dat leuk zeg, we zijn niet lang daarna terug naar de lodge gegaan, het was een mooie dag geweest en morgen gaan we weer vroeg op pad.

Dag 16                       Donderdag 10 augustus

Om 6.30u reed de bus weer voor en konden we instappen voor de game drive. Weer wat zebra’s, springbokken en oryxen gezien, maar die kregen vandaag niet erg veel aandacht van ons. Ineens ziet Margriet een auto seinen naar ons en wijst ons op 2 neushoorns, wow, wat bijzonder. Binnen 24uur 4 neushoorns gezien, yes! Blijken het ook nog witte neushoorns te zijn! Zo gaaf, vanaf een meter of 30 stonden ze naar ons te kijken en wij naar hun. Toen weer een hele tijd niets gezien, alleen wat kleine bokjes. Maar wederom vrij plotseling staan daar twee hele grote olifanten, allebei aan een andere kant van de bus zodat iedereen de kans had om ze goed te fotograferen. Gaaf hoor, er stak er ook nog één de weg over die ik hangend uit het raam goed heb kunnen fotograferen. We hielden een koffiestop op een stuk onbegrensd terrein, maar wat hier wel voor bedoeld is. Dat is toch wel een beetje vreemd, maar goed, we hebben niets engs gezien. Maar niemand is alleen naar de wc’s gelopen, je weet tenslotte maar nooit… Na drie kwartier was de koffie en thee klaar en hadden we onze broodjes met nutella en pindakaas op. Nog wat planteneters gezien en bij de plasstop van 11.00u besloten we terug te gaan naar de lodge. Heidi was erg ziek en de rest viel in slaap. Tussen de middag hebben we lekker gegeten en gerelaxt bij het zwembad, bij de waterhole waren geen grote beesten dit keer. We hebben wel een wervelwind voorbij zien komen, ook gaaf! Om 15.00u gingen we op weg voor de tweede game drive van vandaag, we gingen niet met de complete groep. De rest wilde wat tijd voor zichzelf, wat wassen of gewoon even niks. We zouden 2 waterholes gaan bezoeken. Bij de eerste was het raak: heel veel giraffen! Echt een grote groep en wederom stonden ze te twijfelen of ze gingen drinken, we hoopten het zo. Willen ze net gaan drinken, horen ze weer iets, schrikken ze op en rennen weg. Oh kom op nou, toe dan, je kan het, ging het fluisterend door de bus. Na 3x verschrikt wegrennen en een rondje van de grootste giraf rondom de waterhole leek het startsein gegeven en gingen ze in groepjes van drie staan drinken! Joehoe, eindelijk een drinkende giraf. Een

groepje giraffen verderop was aan de paringsdans begonnen en ineens dook het mannetje er een keer of zes bovenop, ook dat nog! Wat een middag, ongelofelijk! We hebben daar lang staan kijken en ineens was de show over, het startsein om te vertrekken was blijkbaar gegeven, want plotseling waren alle giraffen de bosjes ingedoken. Op naar de tweede waterhole. Onderweg veel giraffen gezien, maar telkens alleen of ver weg, dus ineens niet interessant meer :p. Bij de tweede waterhole waren ook weer drinkende giraffen, het blijft een gaaf gezicht en wat worden we verwend. Op weg naar de lodge hebben we nog meer giraffen gezien en ook een paar dikdiks, die zijn geinig. Bambi in het klein, er was er één met een krom pootje, die zal de nacht niet gehaald hebben… Terug bij de lodge nog even naar de sunset gekeken vanaf een toren, toen in de bar wat gedronken. Martin en Angelique waren intussen de Afrikaanse braai aan het voorbereiden, lekker! Het werd een gezellige avond, met veel lachwekkende momenten en lekker eten. Het is nu 22.45u en ik ben kapot, we hebben alleen nog maar fantastische dagen gehad, het lijkt alleen maar mooier te worden. We krijgen heel veel informatie en het steeds verplaatsen van lodge naar lodge kost samen met het speuren naar wild veel energie. Nu snel slapen, morgenochtend vertrekken we om 8.00u, maar we hebben met Barend, Jan, Willy, Pieter en Laura om 6.30u bij de waterhole afgesproken om daar te ontbijten.

Dag 17                       Vrijdag 11 augustus

Om 6.30u waren we allemaal bij de waterhole, lekker thee en koffie gedronken, broodje gegeten en genoten van alle 20 zebra’s die kwamen drinken. Wat een mooi gezicht in de mooie ochtendzon! Om 8.00u reden we de campsite weer af, op weg naar de uitgang nog giraffen en een hoop hoentjes gezien. En toen een lange asfaltweg naar Grootfontijn. Koffiestop gehouden bij een soort lokale dierentuin met krokodillen, kippen, cavia’s, uilen, pumbaa’s en duiven. Na de koffiestop stonden we vrij snel weer aan de kant, er is iets mis met de gaskabels. Martin probeerde het te maken met tyrips, maar dit lukte niet. Angelique was al bezig met de verdere stappen voor het geval we hier zouden stranden en Martin bleef onder de bus liggen. De groep bleef rustig in de zon staan, belde met het thuisfront en keek een beetje om zich heen. Gelukkig stopte er een mannetje om te vragen wat er aan de hand was. En wonder boven wonder, bleek hij lasapparatuur in zn wagen te hebben. Tsja, je kan het maar nodig hebben he? Maar wij waren er blij mee. De kabel zat weer vast, wij konden weer verder. Wel was het noodzaak snel een garage te vinden die het

kon repareren, want als dit los zou schieten, waren we verder van huis. Door deze oponthoud hadden we geen tijd meer om Rundu te verkennen en reden we meteen door naar de lodge. Hier was maar 1 boot beschikbaar voor de sunset en de halve groep kon mee. Wij bleven lekker bij de lodge, beetje getafeltennist, geluierd en gekletst. Pieter en ik hebben onze skydive filmpjes nog een keer gezien, gaaf gaaf gaaf! Het eten was weer in buffetvorm, vlees en vis deze keer. Ons huisje ligt aan de rivier, aan de overkant ligt Angola. We horen muziek en gelach, ze zijn vast aan het dansen rondom de kampvuren. We moeten goed opletten dat we de deuren op slot doen, soms zwemmen er Angolezen naar de overkant (en steken ze dus illegaal de grens over) om te stelen. Vandaar ook de bewakers met grote geweren die hier rondlopen, veilig idee wel… En anders worden ze wel opgegeten door de krokodillen die hier zwemmen denken we dan maar. Truste…

Dag 18                       Zaterdag 12 augustus