Dag 19                       Zondag 13 augustus

Zo, dat was lekker wakker worden, door de ‘ramen’ heen zag ik de zonsopgang en de mooie kleuren die het landschap kleurden. We hadden ook een hele kolonie blauwgekleurde vogels in onze boomhut, gelukkig hadden we de ‘deur’ dicht gedaan. Het is hier onbeschrijfelijk mooi, echt! In 2 uurtjes reden we naar de plek waar we de bus voor 2 dagen zouden achterlaten. Hier hebben we koffie gedronken en gewacht tot twee boten ons kwamen halen. Om 11.30u konden we aan boord en werden we in 1,5u varen naar de Houseboat gebracht. Onderweg hebben we veel krokodillen en heel veel vogels gezien, zelfs 5 visarenden! Op de Houseboat kregen we een welkomstwoord van de kapitein, Philip en

Tomtom. Beneden was de bar, de kajuit van Philip en Tomtom en twee kamers voor Martin en Angelique. Boven was een klein zonnedek, 2 wc’s en 2 douches en 10 kamers. Dat wil zeggen houten schotten met een schuifdeur ervoor, echt geweldig, hoe kom je erop! Heel klein, maar heel leuk. ’s Middags hebben we lekker niks gedaan, maar dat kon ook niet anders, er is niks te doen. Ik heb de video gekeken en een uurtje geslapen, sommige hebben in de zon gezeten, zitten kaarten of een boekje gelezen. De mannen gingen met Tomtom op zoek naar krokodillen en de sunset, de vrouwen bleven lekker op de boot, lekker gekletst. Heerlijk gezeten, gedronken, gelachen en naar de sterrenhemel gekeken. Wow, de melkweg is hier nog 10x beter te zien dan vorig jaar in het tropisch regenwoud van Ecuador, wat gaaf zeg en om je heen absolute stilte, geweldig! Barend heeft het sterrenbeeld ‘giraf’ ontdekt en Marcel een hele strakke cirkel van sterren, mooi! We liggen weer vroeg op bed, morgen drukke dag!

Vanochtend automatisch rond 5.45u wakker en we gingen om 7.00u ontbijten. Met Angelique het plan van aanpak voor morgen doorgenomen (Martine jarig), wordt leuk! Om 7.45u stapten we in de speedboot voor een ritje van 15min naar de plek waar we over zouden stappen in trucks: 1 met fauteuils achterin, 1 met een achterbank en 1 met een open laadbak waar wij natuurlijk in gingen! Het was geweldig leuk zo achterin, de bevolking heeft zich gek gelachen toen ze al die blanken in de laadbak zagen zitten, dat zien ze niet vaak. Na ong 20 minuten lachen, gieren, brullen in de laadbak waren we aangekomen bij de mokoro’s. Joost ging natuurlijk met Martine, ik ging samen met Angelique, gezellig. Wat een rust op het water, je hoort alleen maar krekels, vogels, knorrende hippo’s en het kabbelende water, super! Onderweg geen hippo’s of krokodillen gezien, wel olifanten. We vaarden een stukje terug en gingen aan land, waar

we de olifantenkudde tot op ong 80m zijn genaderd. Gelukkig stond de wind goed, anders hadden we hard moeten rennen. Gaaf hoor, om ze van zo dichtbij te zien en dan ook nog dat wij te voet zijn en geen bescherming hebben van de bus. Daarna vaarden we weer rustig verder, wij vaarden steeds achteraan, ook al begonnen we steeds vooraan. Onze polar was de oudste en zeker de minst gezonde. We hoorden hem steeds roggelen, hijgen en puffen, hij kon gewoon niet meer. Ook ging hij steeds de boot uit om te duwen, de kracht in zn armen was ook afgenomen, we hebben m af en toe maar water gegeven. Met als gevolg dat we nog verder achter kwamen te liggen, ach, zo konden we extra lang genieten! Na 1,5u varen gingen we aan land voor een bushwalk. Dwars door het landschap heen, leuk! Onderweg kwamen we vele soorten poep tegen, maar geen dieren. Bij een boom aan het water zagen we ineens hippo’s, joehoe! Iedereen klom in de boom om ze beter te zien, het was een leuk gezicht. Op de terugweg liepen we langs olifanten, heel stil genietend van deze mooie beesten. Bij de mokoro’s hebben we geluncht, pastasalade. Toen wij genoeg hadden en meer dan de helft over was, waren de polars zeer dankbaar voor een bordje salade. Ik heb nog een houten mokoro gekocht voor Martine morgen, zijn leuk en handgemaakt. Na de lunch stapten we weer in de mokoro’s voor de terugweg. Lekker geluierd en genoten van de stilte en de omgeving. Het was inmiddels erg heet geworden en onze polar zweette als een os, we hadden al een plan van aanpak bedacht voor als hij het loodje zou leggen. Angelique zou pompen en ik beademen, maar alleen met een kiss of life. We hebben toch ook wel gelachen hoor, de arme man. We gaven hem meer water en koekjes en hebben zelf lekker gekletst. Soms riep ie dat we stiller moesten zijn, want dan wees hij op vogels. Inmiddels lagen we weer ver achter op de rest, maar ineens zagen we ze stil liggen, olifanten! Wij stonden net in de mokoro toen onze polar alweer wilde gaan. Hij wilde natuurlijk als eerste weg om zo de achterstand klein te laten blijven. Maar wij wilden nog blijven en zolang wij stonden, kon hij niet weg varen. Wat geweldig weer die olifanten, in alle rust lekker aan het eten en drinken en ook met zoveel. Er was er eentje die maar naar ons bleef kijken, de rest sloeg geen oog op ons. We gingen toch maar weer varen, het roggelen werd steeds erger en wij kregen alleen maar meer lol, we hebben erg gelachen om de hele situatie. De groep was al een minuut of 8 aan de wal toen wij aan kwamen varen.

Vervolgens kon hij niet ‘aanmeren’ en moest hij weer duwen. Hij maakte ook een bruggetje van boomstronken zodat we geen natte voeten kregen bij het uitstappen, thank you EsBee! Toen weer terug in de open laadbak, nog nagenietend van wat we hebben gezien. Terug op de Houseboat hebben we lekker gerelaxt, in de zon gezeten en gelezen. Vandaag was het ladies night op de speedboot van Tomtom! Met Marijke, Willy, Laura, Martine en Angelique vaarden we op weg naar de sunset. Tomtom spotte 5 krokodillen voor ons, wij hebben er 2 van ontdekt. Wel foto’s genomen van de andere 3 plekken, dan kan ik het thuis nog eens nakijken met een vergrootglas J. Ook zagen we drie visarenden en een hele mooie zonsondergang, blijft toch mooi hoor. Om de hoek van de Houseboat zagen we ineens 4 hippo’s met hun koppen boven water en wat een lawaai maken ze als ze water omhoog spuiten. Snel de camera gepakt en wat filmpjes gemaakt. Gelukkig had ik ze bij me, want we waren eigenlijk van plan alleen maar te genieten en eens niet door de lens te kijken naar de omgeving. Maar we waren toch blij dat we wat vast konden leggen, anders zouden ze ons niet geloven! Iedereen was onder de indruk van ‘onze’ hippo’s, de eerste die we in het water hebben gespot. Het eten was weer heerlijk en ’s avonds heb ik samen met Angelique, Barend, Marijke, Willy, Jan en Martin de boot versierd met ballonnen en slingers voor morgen.

Zo, dat was weer een vroege wekker zo om 6.00u. Er stond een rij voor de douche, maar iedereen was mooi op tijd beneden. Joost en ik hebben Martine opgewacht bij de douche, gezongen en gefeliciteerd en toen snelden wij naar beneden. Daar stond iedereen klaar om te zingen. Toen Martine beneden kwam, begon het zingen en het feliciteren. Laura deed een woordje namens de groep en overhandigde een kaart en een kadootje. Ook nog een kadootje van Angelique namens Djoser en toen iedereen feliciteren, was gezellig. Toen snel ontbijten, tas pakken en met de speedboot richting de bus. Alle ballonnen zijn meegegaan de boot op, we zijn er maar 1 verloren gelukkig. Ondanks de hoge snelheid toch nog 2 krokodillen gezien en een kudde hippo’s, van heel dichtbij! Wow, wat gaaf en wat een bekken komen dat water uit. Wat een superochtend, we hadden het meteen niet koud meer. Na 1,5u varen waren we weer bij de bus en namen we afscheid van Tomtom. In de bus hadden we al trek in de broodjes die we voor de lunch hadden meegekregen. We hebben het opgegeten in de hoop vanmiddag nog ergens iets te eten te kunnen scoren. We reden richting de grens, vandaag moesten we Botswana uit, Namibië in, Namibië uit en Botswana weer in. Door de Caprivistrook gereden, getankt bij een Esso met shop, dus we konden weer wat inslaan. Veel geslapen onderweg, alsof we slaap tekort komen?! Rond 17.00u waren we in Kassane, in Chobe Safari Lodge. Margriet en ik slapen in een supergrote hotelkamer, met uitzicht op de Chobe rivier en een heleboel baboons (apen) met blauwe ballen op het balkon. Lekker gedoucht, tas opnieuw uit- en weer ingepakt à ff orde op zaken stellen. Om 19.00u hadden we afgesproken om te eten, wat een luxe buffet zeg. Dit sloeg echt alles, verschillende soepen, broodjes, toastjes met salade, asperges, heleboel groente, vlees en vis, ongelofelijk. De meeste hebben een keer of vijf opgeschept, zo lekker was het. Voordat we naar het toetjesbuffet mochten, werd er een grote taart met kaarsjes gebracht voor Martine, leuk! De taart was erg lekker, maar toch ging iedereen ook nog naar het toetjesbuffet, er was gewoon zoveel en zoveel lekkere dingen. Na het eten hebben we nog een drankje getrakteerd in de bar en was het weer lachen, gieren, brullen. Rond 23.00u liggen we in bed, zijn we niet meer gewend de laatste weken! Morgenochtend gaan we weer game driven, zin in!

Half zes ging de wekker en om 6.00u stonden we bij de receptie. De helft van de groep kon al instappen, wij moesten nog wachten. Er werd wat heen en weer gepraat, dan moesten we lege plekken opvullen in de trucks, dan kwam er een extra wagen, dan toch weer niet en het ging zo maar door. Om 6.25u konden wij ook eindelijk instappen en eisten we wel dat we langer door gingen omdat we nu al 25min te laat van start gingen. Dat zou goed komen. We kregen warme dekens, want het was erg koud. We zagen van veraf twee olifanten die net uit de rivier kwamen en kregen toen door over de mobilofoon dat er luipaarden gezien waren. Ondanks dat we in de verte buffels zagen, scheurden we door naar de plek van de luipaarden. Daar hebben we wel 20min heen en weer gereden toen bleek dat dit de plek was waar ze gisteren 2 luipaarden hebben gezien… Oooohhhh, zeg dat dan. Wij weer terug naar de buffels, die net de rivier uitkwamen en de weg overstaken. Omdat we precies tegen de opkomende zon inkeken, zijn de foto’s niet bijzonder mooi geworden, maar we kunnen wel nummer 4 van de big five afstrepen. Toen nog twee olifanten van dichtbij gezien en verder een gier, wat impala’s, mangoes, hippo’s in de rivier en olifanten ver

weg op de vlaktes. Onze chauffeur was behalve te laat ook nog vergeten om bekers mee te nemen, wel hadden we warm water… Ach ja, kan gebeuren. Inmiddels was het niks warmer geworden en zaten we te kleumen in de truck, de chauffeur was chagrijnig en wilde nergens stoppen waar wij wilden stoppen. We hebben weinig wild gezien en de combinatie met het koude weer maakte dat we niet erg uitbundig terug kwamen bij de lodge. We hebben ons opgewarmd aan de verwarmde borden van het buffet en hebben lekker ontbeten. Snel warm gedoucht en het dorpje ingelopen. Nog een mailtje naar huis gestuurd en lekker rondgekeken. Terug bij de lodge waren de ligbedden bezet en het gras zat vol mieren, we zijn op de hotelkamer / balkon gaan zitten. Martine zat lekker in de zon, Joost en ik keken de film tot nu toe terug en ook wat foto’s. Pieter en Laura kwamen nog langs met een bak ijs, was niet zo lekker als het eruit zag. Om 15.00u vertrok de boot voor een boottocht op de Chobe rivier. We zagen hier drie landen, Botswana links en rechtvoor, Namibië rechts en Angola achter, geinig! Vanuit de verte zagen we al een

heleboel olifanten en hippo’s, leuk! We kwamen steeds dichterbij, tot een meter of 20. Dit was geweldig, dit maakte de ochtend weer goed. We hebben honderden buffels gezien, tientallen olifanten met jongen, grote krokodillen, veel vogels, een waterbok, wildebeesten, zo ontzettend gaaf en ook nog van zo dichtbij, het was geweldig! Het enige wat nog ontbrak was de sunset met daarvoor een giraf, de kapitein kon ons niks beloven en vaarde rustig verder. Ineens lagen daar 4 hippo’s te eten, kop half boven water en precies in de lijn van de sunset, wow, wat een geluk! We hebben heel veel mooie foto’s gemaakt, wat een geweldige boottocht. Deze tocht heeft echt alles overtroffen. We hebben weer lekker gegeten, niet zo uitgebreid als gisteren, want we zaten nog vol van het uitgebreide ontbijt. Op de kamer hebben we de foto’s nagekeken en er zitten echt wel een paar gave bij. Nu is het 22.00u en gaan we alweer slapen, morgen naar de Vic Falls!