Intro
Van vrijdag 29 juli t/m donderdag 25 augustus hebben we in Ecuador rondgereisd. Daarna hebben we nog een 5-daagse boottocht op de Galapagos Eilanden gemaakt.
Lees snel verder voor alle leuke dingen die we daar beleefd hebben.
Route
Reisverslag
Na een lange nacht hebben we om 7.30 ontbeten, toast met scrambled eggs, iets wat we nog vaak zullen eten deze vakantie! Om 8.00u vertrokken we met de bus richting Tena, waar we de Jungle in zouden gaan. Onderweg maakten we een tussenstop op 4000m, brrrr, wat koud, het was er -3 ºC, snel wat foto’s gemaakt, gefilmd en vlug naar binnen! Om 10.15u pauzeren we bij de warmwaterbronnen van Papallacta, een hoop thermale baden met water uit een nabij gelegen vulkaan, met medicinale werking. Bibberend stonden we voor de kassa, we doken meteen het warmste bad in! Hierna alle baden uitgeprobeerd, zelfs de koude dompelbaden en douches. Het badenpark ligt op 3250m hoogte en werd goed bezocht door de locals die zich rot lachten om die gekke Hollanders die elk bad uitprobeerden. Om 11.30u weer de bus in en dikke kleren aan, het was toch nog wel koud.
ging goed en we stapten uit bij Luana Lodge, onze verblijfplaats de komende 3 dagen. Na een welkomstwoord en een kop lokale thee met rum, hebben we de lodges opgezocht. We slapen samen met Joost en Martine in een lodge. Ruime kamer, twee losse bedden, kaarsjes aan anders zien we niks, douche, wc, kast en een balkon met hangmat met uitzicht op de rivier en het regenwoud. Het is hier zo fantastisch mooi, hier kunnen we wel 3 weken blijven ! Echt geweldig, de sfeer, de geluiden, de geuren, hoe alles is opgebouwd, helemaal super ! Het tropisch regenwoud doet z’n naam eer aan, het is broeierig warm en er valt af en toe een plensbuis, gezellig ! We hebben lekker gegeten en nog even bij het kampvuur gezeten. Tom slaapt al, Martine en Joost zitten nog op het balkon. Het is nu 22.30u en hebben een lange reisdag achter de rug. Morgen hebben we een redelijk relaxte dag, mede door Freddy, die het woord haast nog moet uitvinden gelukkig ! Wel de hele dag last gehad van een drukkende pijn achter m’n ogen, maar ik zal wel aan de hoogte moeten wennen. Nu lekker slapen in een Jungle vol geluiden !
Heerlijk geslapen, wat een geluiden als je inslaapt en wakker wordt, echt tof ! Om 07.30u wakker geworden en opgestaan. Om 8.00u hebben we ontbeten en om 8.45u was het laarzen passen en wandelen naar het AmaZOOnico, een rescuehuis voor jungledieren. Mensen hebben vaak als huisdier wilde katten of apen, maar als ze groter worden zijn ze niet meer te hanteren en maken ze het huis tot hun eigen domein. De mensen brengen het beest dan hierheen of, en dat is erger, binden ze aan een boom. Hier worden de beesten goed verzorgd en krijgen ze eten. Alleen de dieren die ziek zijn of extra verzorging nodig hebben, zitten in een kooi, de rest bevindt zich overal en nergens, maar omdat ze hier eten krijgen, komen ze regelmatig terug. Ook hier hebben we een fikse regenbui gehad, met als gevolg dat alle dieren gingen schuilen en dus niet te zien waren. Fausto, onze gids in de jungle, had de boot opgehaald en bij
AmaZOOnico stapten we in en vaarden verder stroomopwaarts. Daar verder we afgezet om terug te ‘tuben’ in een grote band, lekker relaxen dus. Tom en Martine gingen eenmaal terug lekker in de hangmat liggen, Joost en ik gingen filmen en foto’s maken van de apen die we net bij de ingang gezien hebben. Een half uur gezocht en 1 aap gezien, blijken Tom en Martine het hele schouwspel te hebben beleefd !! Vlak voor de balkons sprongen ze van tak naar tak en hadden ze het mooiste uitzicht. Hmm, jammer, maar Tom heeft ook wat leuke foto’s gemaakt, zodat Joost en ik, helaas niet live, konden zien waar we naar op zoek waren geweest.
’s Middags hebben we een 2 uur durende wandeltocht gemaakt door de jungle. We hebben de mooiste dingen gezien en zijn van Fausto alles te weten gekomen over de flora en fauna van het regenwoud, erg interessant en leuk. De videocamera begint kuren te vertonen, hij neemt niet meer op en gaat vanzelf uit terwijl de batterij helemaal vol is, misschien door de vochtigheid? Na een mooie tocht, kwamen we uit bij een hutje op palen waar 6 kinderen aanwezig waren. Het huis is van een medewerker van onze Lodge en de kinderen, zo klein als ze zijn, passen op het huis en elkaar. Zij lieten ons zien hoe een plaatselijk drankje gemaakt wordt, hoe casave (zoete aardappel) verbouwd wordt en wat voor snoepjes zij eten (vruchten van een boom). Dat hebben we allemaal geproefd, beetje vreemd en slijmerig, maar wel lekker ! Nog een
potje blaaspijpen schieten waarbij de meesten niet verder kwamen dan 3 meter i.p.v. 20 en het uitdelen van wat snoepjes aan de kinderen, liepen we terug naar de rivier waar we met de boot weer werden opgehaald. Relaxen, potje toepen en bier drinken, eten en nog meer bier drinken, heleboel liedjes en een verjaardagstaart voor Anouk, gingen we even afkoelen bij het kampvuur. Komt Marcello ineens met een grote tarantula op de proppen !! Die leven hier in het bos en zoeken ’s avonds de lodge op, brrr…. Goed de kamer nakijken straks! We hebben de tarantula even bewonderd op een stoel, maar hij wilde niet meer terug op de stok om terug gezet te worden in het bos, de spin werd zelfs een beetje agressief, maar met een beetje geduld en een Pringlesblik, heeft Marcello hem weer gevangen en terug gezet. Het is nu 22.10u, zijn doodop, morgen hebben we weer een inspannende dag!
Na een moeizame start vanwege de ‘oerwoud’ geluiden van Tom toch lekker geslapen tot 7.15u. Joost heeft gisteravond nog wel even een sprinkhaan van 12 cm en een paar torren verwijderd, dank je! Gelukkig geen tarantula’s gezien. Om 9.00u gestart met de tocht door het diepste van de jungle, het primaire bos. Echt klimmen en klauteren tussen en over alle takken en bomen door, gelukkig was Kevin in de buurt! Onderweg van alles gezien, wurgbomen, kikkers, vruchten, citroenmieren, apenkammetjes, versteend hout, lianen, bomen met wortels van 1,5 m dik, gladde stenen, rivieren, veel bladeren en bomen in alle soorten en maten. Helaas geen vogels gezien, het is te dicht begroeid en we maken teveel herrie, we hebben ze wel gehoord! De camera laat zich af en toe van z’n beste kant zien en dan kan ik wat shots maken, helaas niet zoveel. Hopen dat ie het beter doet als we uit de jungle zijn. Na 3,5 uur flink zweten en klimmen en klauteren hadden we een lunch aan een mooie rivier. Fausto en een klein jongetje hebben al het eten en 4 flessen fris meegedragen en maakten hier de lunch voor ons klaar. Wij hebben in de tussentijd de laarzen gelucht en
gezwommen. De lunch bestond uit een sandwich met kaas en een salade van pasta, ei, paprika en komkommer, geserveerd op een groot blad. Erg lekker en voedzaam. Hier konden we kiezen, nog 3,5 uur lopen en mooie dingen zien of nog 1,5uur lopen, ook mooie dingen zien en dan vlotten bouwen en zwemmen. Het werd het laatste!
Na 2 flinke klimmen en afdalingen lekker bij de rivier in de zon liggen wachten op Fausto die lopend de tubes en de palen voor het vlot ging halen, wat een service ! Wel last van de zandvliegen, maar het was erg mooi weer en Deet en Zonnebrand neutraliseren elkaar, dus gekozen voor zonnebrand. Fausto had inmiddels de 12 stammen (de rest was aangevreten tijdens een termietenplaag vorig jaar), stukken touw en een paar tubes meegenomen. Twaalf mensen op het vlot, de rest in een tube, lekker gedobberd en gekletst en bijgekomen van de inspannende tocht. Om 17.15u waren we terug bij de Logde en konden we niet douchen, want er was geen water, beetje relaxen in de hangmat dan maar ! Na het eten en het kampvuur hebben we voor het eerste de melkweg gezien, echt heel gaaf !! Ik wist niet dat het zo mooi en duidelijk te zien zou zijn, maar hier is natuurlijk weinig licht vanaf de aarde wat het weerkaatst. Foto maken is niet gelukt, jammer. Om 22.00u lagen we uitgeput, maar zeer voldaan in bed. Het is echt te gek hier !!
Vanmorgen vroeg opgestaan en om 7.00u ontbeten. Nog geprobeerd de camera op te laden in de keuken, maar dat is niet gelukt, gelukkig een reisdag vandaag. Om 8.00u met alle tassen in de boot gestapt en naar de bus gevaren. Via ongelofelijk slechte wegen naar Puyo gereden waar we een suikerriet plantage bezochten. Ik was niet lekker van de rit en de geur die daar hing droeg er niet aan bij dat ik me beter voelde. We hebben daar alcohol geproefd met percentages van 55% en 75%, het brandde goed ! Ook een winkel bezocht waar ze op de bovenste verdieping de producten aan het bewerken en schilderen waren, allemaal van het lichte Balza hout. Honderden papegaaien, schildpadden en poppetjes lagen daar, bijna klaar voor de verkoop. Beneden wat souvenirs gekocht en twee stickers voor op het fotoboek. In de brandende zon hebben we nog 20 minuten gewandeld, want we lagen voor op schema. Lekker, even de benen strekken en uit de bus de frisse lucht in. Onderweg een hoop vlinders gezien en van Freddy gehoord dat ze hier in deze provincie twee seizoenen kennen : het regen en het nog meer regen seizoen ! We hadden dus even mazzel. Tussen de middag in Puyo een sandwich gegeten en toen in 2 uur via de
watervallenroute door naar Baños. We zitten weer op 1800m en dat is te merken aan de oren die dicht gaan zitten. Om 17.30u waren we in Baños en maakten we een ritje langs de warmwaterbronnen en door het dorp. Spullen naar de kamers gebracht, zelfs met bad! We konden hier onze was uit de jungle laten wassen, ideaal!
Aan de overkant via een mooi, maar slecht begaanbaar pad weer naar beneden gelopen en daar met een grote touwbrug terug naar de overkant. Aan de overkant over een nog slechter pad weer omhoog gewandeld, nou dat valt niet mee op 1800m. Met een hoofd die bijna uit elkaar knalt en knallende kuiten kwamen we boven, waar we verrassend snel weer herstelden. De fietsen weer gepakt en doorgefietst naar de grootste en mooiste waterval. Daar werden de fietsen opgehaald en konden we lopend aan de afdaling beginnen. 1000m was goed te doen. Daar aangekomen, bestelden we ons eten en hebben we de regenjassen aangetrokken om de waterval van dichtbij te bekijken. Wat een natuurgeweld was dat, echt oorverdovend, zo mooi! Ook de waterval vanaf een hangbrug bekeken, hier mochten maar 5 personen tegelijk op vanwege het gevaar. De route om achter de waterval te komen was helaas dicht. Lekker gegeten en toen weer op voor de klim, was zwaarder dan de daling maar goed te doen. Marcello had op ons gewacht en bracht ons terug naar het hotel. Lekker gerelaxed met Baco’s en Doritos en nog wat souvenirs gekocht. Nog steeds blijft de camera kuren vertonen, de batterij loopt snel leeg en een aantal knoppen werken niet goed. Ik heb nog 45 minuten, de oplader doet het niet, dat wordt zuinig filmen. Pas in Cuenca kans om hem te laten maken. Van 18.00u tot 19.15u lekker gedobberd in de zwavelhoudende baden waar het dorp bekend om staat. Lekker gegeten en om 22.30u naar bed, morgen vroeg de wekker !
Vanmorgen 5.15u werden we door iemand van het hotel gewekt en konden we daar ontbijten. Om 6.15u vertrokken we naar de markt in Saquisili. Wat we daar allemaal gezien hebben, is echt ongelofelijk ! Eerst op de veemarkt geweest, echt alles werd hier verhandeld. De biggetjes werden uit plastic zakken getoverd als je ze wilde bekijken, konijnen werden aan hun oren omhoog gehouden om gekeurd te worden, lammetjes werden aan hun pootjes de vrachtwagen in geslingerd, ongelofelijk. Een koe met kalf kost $400,- , een lama $40,- en een ezel $30,- , er zat haast geen vlees aan, maar er werd flink onderhandeld. Ik heb drie korte stukjes kunnen filmen, toen stopte de camera er mee. Helaas. Van de veemarkt naar de groente- en fruitmarkt gelopen waar o.a. zaden, vruchten, cavia’s en konijnen werden verhandeld. Konijnen hielden ze aan hun oren omhoog en cavia’s werden per 6 omhooggehouden, totdat er
een camera tevoorschijn kwam à dan lieten ze ze snel vallen. Ook lagen de varkenskoppen en – poten overal klaar voor de verkoop en kwamen er koopmannen langs met trosjes kippen, slechts $1-. Toen door naar de kleding- en handwerkmarkt, weer wat souveniertjes gekocht en afgedongen op een mooi schaakspel, maar ze ging niet mee, dus volgende keer beter.
Om 10.30u weer de bus in en op naar Nationaal Park Cotopaxi. Weer een lange rit, onderweg nog twee korte wandelingen gemaakt om aan de hoogte te wennen, op 3200m en op 3800m. De eerste wandeling was over een bospaadje met uitzicht over de valleien en bergen van het Nationale Park. De laatste wandeling was over een grote vlakte met wilde paarden, meren en veel vogels en af en toe uitzicht op de
besneeuwde top van de Cotopaxi, meestal door wolken gehuld. Marcello had ondertussen de lunch klaargemaakt, tonijnsalade met broodjes, top! Toen door naar de start van de klim op 4300m, voor de tocht naar de berghut moesten we 300m stijgen over een lengte van 800m. Warm aangekleed en water mee, het waaide hard, weinig zon en zelfs ijzel onderweg. Na iedere 40m moesten we even pauze houden om op adem te komen, hart klopt keihard in je keel en je hebt weinig lucht. Na een korte pauze konden we dan weer verder en zo hebben we na 5 kwartier de top bereikt. Tom wilde halverwege terug, hij had erg veel last van de inspanning op deze hoogte, maar heeft toch doorgezet. Eenmaal op de top, coca- thee (gemaakt van de blaadjes waar ze cocaïne mee maken) en toen weer naar beneden. Tom had nog steeds last van flinke hoofdpijn en duizeligheid, dus rustig aan gedaald. Met 1,5uur waren we terug in hotel Rosim in Latacunga, Tom meteen naar bed. Ik ben met Freddy op pad gegaan voor de camera en een winkeltje gevonden die de oplader probeert te maken, morgen in de namiddag kan ik de camera weer ophalen, dus morgen helaas weer geen film…. Om 22.00u naar bed na een mooie dag.
Vanmorgen 7.30u de wekker en ontbeten. Tom was nog te ziek en heb ik ontbijt op bed gebracht. Hij heeft tot 10.30u geslapen, een uurtje op internet gezeten en is met Jan de stad in geweest en daar een shirt en een trui gekocht. Van 14.00u tot 16.00u weer geslapen en toen met Cesar, Debby en Jan koffie gedronken en op ons gewacht. Wij zijn om 8.30u vertrokken, onderweg gestopt bij een atelier met schilderijen en maskers. Onderweg een stop gemaakt in een indianendorp, bestaand uit 1 gezin met 2 hutjes van klei met een rieten dakje. Voor $0,25 voor de moeder en snoepjes voor de kinderen mochten we even binnen kijken. De kinderen poseerden netjes voor de foto’s, lachten toen ze zichzelf terugzagen op het scherm en namen daarna gretig de snoepjes in ontvangst. Het gezin heeft een hutje om te slapen, allemaal in 1 bed met de cavia’s eronder en een hutje waar ze kunnen koken en leven. Na een bezoek van
20 min bedankt en weer de bus in, op de naar de Quilotoa krater! Op de top van de krater, 4200m hoog, was het erg koud en winderig. Samen met een klein groepje begon ik aan de afdaling door het mulle zand, afgewisseld met stenen en rotsen. Martine, Joost, Simone en Ivo besloten maar een klein stukje af te dalen en daar in de zon te gaan liggen, ze hadden een ‘rust’dag. In 45 min naar beneden gewandeld, aan het kratermeer gezeten en een kudde schapen ontweken die kwamen drinken uit het meer. Ze kwamen recht op me af stormen vanwege de dorst, aaaaahhhh. Het was erg warm beneden, volle zon en geen wind, snel wat gegeten en toen weer omhoog. Dat ging een stukje moeizamer, maar was goed te doen. 2x Pauze gehouden. Bianca, Peter en Anouk gingen op de ezel terug omhoog. Na een uurtje waren we (bruin-)verbrand weer boven, waar Martine ons opwachtte. Ze lag nog bijna beneden, want ze kreeg een trap van een paard. Boven in de berghut voor $2,50 soep, rijst met kip en spaghetti gegeten en cola gedronken. Na een 2uur durend ritje kwamen we weer aan bij het hotel.
Samen met Freddy weer naar het winkeltje om de oplader op te halen, vol overtuiging zeiden ze dat de oplader het weer deed. Nou, de batterij werd nog steeds niet opgeladen, dus ook de camera achtergelaten op hoop van zegen. Nu had ik nog een kans dat ik de rest van de vakantie nog kon filmen, maar verlies hier natuurlijk wel de garantie mee… Tsja, keuzes maken he? Lekker al het stoffige zand afgedoucht, door het centrum van Latacunga gewandeld en mailtjes gelezen en verstuurd. Om 18.30u kon ik de camera weer ophalen en liepen Freddy en ik vol goede moed naar het winkeltje. Het lampje brandde weer, helemaal blij ! Omdat de beste man geen wisselgeld had omdat hij eigenlijk al gesloten was en ik alleen $20,- bij me had, heb ik hem die $10,- maar fooi gegeven, zo blij was ik ! Snel naar het hotel, om de batterij vol op te laden. Nou, dat hadden we gedacht, mooi geen lampje meer, balen, balen, balen !! Maar het winkeltje was inmiddels al dicht en we vertrekken morgen vroeg. Geen kans meer om iets te regelen helaas. Ik begin zo langzamerhand de neiging te krijgen dat ding maar stuk te gooien, hoef ik ook geen hoop meer te hebben dat hij het nog zal doen…..
op 4800m zijn we uitgestapt. Het was best lekker weer en we hadden goed utizicht op de besneeuwde top en de omgeving, we zitten ver boven het wolkendek, echt gaaf. De klim naar boven was goed te doen, maar 4x gestopt om op adem te komen over 200m stijgen over een afstand van 400m. Bovenop hebben we weer coca-thee gedronken. Martine en ik hebben een muts gekocht, Tom lag in z’n blote buik te zonnen. In een kwartier waren we weer beneden zonder problemen, dit keer heeft iedereen de berghut op 5000m gehaald. Bij de bus in het zonnetje het lunchpakket opgegeten wat we uit het hotel hebben meegekregen, was weer top geregeld en erg lekker. Na de lunch in 1,5uur naar Riobamba gereden, we delen een kamer met z’n vieren. De muren zijn van riet en het is een beetje smerig. Van 15.15u – 16.30u even geslapen, Tom heeft een boek gelezen en Joost en Martine waren naar een uitkijkpunt gewandeld. Zitten we gezellig wat te drinken en te kaarten, komt de vrouw van de receptie naar osn toe gestormd en begint in het spaans heel enthousiast te ratelen. Wat ik er van begreep is dat de trein er is die hier al meer dan 3 jaar niet geweest is en dat dat heel bijzonder is. Wij alles achtergelaten, fototoestel gepakt en naar het station om de hoek gerend, want dit moest wel geweldig zijn.. Helaas, net weg. Al die locals lachen ! Maar morgen zien we onze eigen trein, ook leuk! Met de groep nog wat gedronken en gekaart en om 19.00u met z’n allen uit eten. Martine leerde Marcello weer nederlands met de Wat & Hoe en zij leerde wat spaanse woorden, we hebben erg gelachen. Er kwam nog een bandje langs die live voor ons speelde. Het bandje en wij werden gefilmd voor een documentaire voor de nationale tv voor toerisme in Ecuador. Cesar en Marcello zijn geïnterviewd en het wordt over twee weken uitgezonden. Het is nu 21.45u, lekker naar bed, want morgen om 4.45u de wekker om op tijd bij de trein te zijn !
Vanmorgen om 4.45u de wekker gemist, maar gelukkig waren Joost en Martine al wakker. Snel gedoucht en aangekleed en om 5.15u ontbeten. Het was druk in de eetzaal, alle toeristen komen hier speciaal voor de rit op de trein. Om 5.45u naar de trein gelopen, een kussentje gehuurd en de trein opgeklommen, want we wilden op het dak zitten. Het was al hartstikke druk met toeristen en een paar locals, we moeten vechten voor een plekje, echt gekkenhuis. Eenmaal zittend was het 6.00u en hartstikke koud… Beetje staan, zitten, staan zitten. Na een paar keer aan- en afkoppelen konden we dan echt om 7.05u vertrekken. Met een rustig gangetje reden we Riobamba uit, wederom was de tvploeg aanwezig. We werden door alle locals uitgezwaaid en stonden na 600m alweer stil, waarom wist niemand. Na 10 min gingen we weer verder. Onderweg werden we vrolijk toegezwaaid door alle locals die hun werk neerlegden om naar de trein te kijken. Ook heel veel kinderen langs de route, sommigen in trance kijkend naar de voorbij tuffende trein, anderen vechtend om snoep die we vanaf het dak naar ze toe gooiden. Na 2,5 uur was de eerste stop, een ware run op de 2 wc’s. Gelukkig waren we er als één van de eersten en konden we weer opgelucht ademhalen. 20min Pauze en 2 gebakken bananen later vertrokken we richting Alausí. Een aantal haakten af en gingen met de bus verder. Marcello volgt ons namelijk overal. Inmiddels
waren de dronken studenten achter ons geïntegreerd bij de spaanse meisjes en hadden we meer ruimte om de benen te strekken. We kregen er wel een franse dame voor terug, maar die hadden Ivo en Tom snel weggewerkt. De conducteur en snoepverkopers slingerden tussen iedereen door, echt vakwerk op zo’n wiebelende trein. In Alausí zijn we afgestapt, geen vut meer om nog twee uur te zitten en zo de Duivelsneus af te dalen en weer te beklimmen (het spoor heet de Duivelsneus, niet de berg). En nu hadden we nog tijd om naar de Inca-ruines te gaan. Entree $6,- en niet echt de moeite waard. Nog 2 uur verder naar Cuenca waar we 2 vrije dagen hebben, lekker! Wel kunnen we beide dagen een optionele excursie doen. We zien wel, beetje relaxen is ook niet gek na een inspannende eerste week. Lekker gegeten en veel gelachen. Het hotel is top, ruime kamers en goed onderhouden. Weer redelijk vroeg naar bed (22.15u), morgen 22.00u dobbelen, dat staat vast! Nu snel slapen, zere nek en rug van de treinrit.
Vannacht goed geslapen in Hostal Posada del Angel. Om 8.15u ontbeten en iedereen ging mee de bus in. Als eerste stopten we bij DE fabriek waar de echte Panama hoed vandaan komt. De eerste fases zagen we op posters, maar hadden we in de jungle al ‘live’ gezien. De diverse soorten, maten, kleuren en deuken hebben we allemaal gemaakt zien worden. De meeste dingen gaan met de hand, alleen voor het maken van de deuken worden machines gebruikt. In de winkel mochten we alle hoeden passen en kochten een aantal een hoed. Van de hoedenfabriek naar de Keramiekfabriek, mooie spullen, maar geen zicht op hoe het gemaakt werd, jammer. Ook nog een kleine Ikat-weverij gezien, waar we de mooiste sjaals met de moeilijkste patronen hebben gezien. Nog even de lokale groente- en fruitmarkt aangedaan en geproefd van de lokale vruchten, slijmerig, maar lekker. Geluncht aan een zwembad, helaas geen zon, maar het was wel droog. Nog een dorp bezocht wat bekend staat om z’n vele juweliers. Helaas geen cadeautje voor Martine kunnen vinden. We zijn geëindigd bij de warmwaterbronnen van Cuenca, even lekker ontspannen. Met z’n achten gegeten en weer gedobbeld, kijken of we Fox Kids hoog kunnen houden.
plaatsje aan de kust vis gegeten en lekker op het strand gelegen, want er was hier volop zon. Na een uurtje weer verder gereden en viel ik weer in slaap, iedere busrit val ik in slaap. Marcello vraagt zich al af of we ’s nachts wel slapen. Maar ja, das het mooiste hè, als het allebei kan !! 20min voor Puerto Lopez werd ik weer wakker en hadden we een fotostop. Balen, alleen maar wolken hier en helemaal geen zon. Het is een leuk vissersplaatsje, hotel aan het strand, zelfs met zwembad, wat een luxe! Snel de tassen naar de kamers en om 17.30u lagen we in de Grote Oceaan te dobberen, even lekker wakker worden. Toen naar het zwembad, zand afspoelen en in de hangmat. Gezellig gekletst en gekeken hoe de jongens zich vermaakten met het NK bommetjes. Gegeten bij een gezellig visrestaurantje en daarna bij het zwembad de flessen van gisteren leeg gemaakt. Rond 23.30u gingen we naar bed, er hangen klamboes op de kamer, dus die gebruiken we maar.
terugweg om de lens te brengen, toen de gids `don´t move´ begon te roepen. Er zwommen er 2 onder onze boot door, we konden zo in z´n ogen kijken en de bulten bijna aanraken, echt zo gaaf ! Maar helaas geen foto, want Tom was nog niet terug. Na nog meer staarten, was het ineens rustig op zee. Alle walvissen waren weg en we gingen terug naar Puerto Lopez. Alles ingepakt tegen het opspattende water, springt er vanuit het niets een grote walvis uit het water en kwam horizontaal, met z´n witte buik naar ons, voorbij suizen, op 20 meter afstand van de boot ! Wow, echt zo gaaf, dat we dat nog gezien hebben, helaas geen foto, maar dat beeld vergeten we niet snel meer. Terug aan land, een fruitshake gedronken en op de groep gewacht. Die hebben het ook geweldig gehad, dat belooft wat voor ons volgende week! Terug in het hotel even geslapen en om 19.30u gaan eten. Na het eten hebben we op het strand nog cocktails gedronken en gedanst. Terug naar het hotel liepen er 3 koeien over straat te scharrelen en aten de vuilnisbakken leeg. Af en toe werden ze aangevallen door de vele straathonden die hun territorium afbakenden. Om 23.00u waren we terug in het hotel, hopen dat morgen de zon zich laat zien !
Om 7.45u de wekker, 8.30u ontbijt en om 9.00u de bus in voor een Citytour door Quito. Eerst naar Virgen del Quito, een uitzichtspunt over de uitgerekte stad, wat de Spanjaarden vroeger als uitvalsbasis gebruikten. Van daaruit gingen we naar het oude centrum waar we wat kerken bezochten waar de mis bezig was. Ook in het stadsmuseum geweest, waar we het leven door de eeuwen heen konden bekijken. Bij de 19e heb ik een soortgelijke kastkoffer gezien, die ik van opa gekregen heb, echt grappig! Deze was alleen iets kleiner en minder mooi dan die ik heb. Nog wat door de vandaag autovrije stad gewandeld en door Marcello weer opgehaald om ergens te gaan lunchen. Van daaruit naar een bewoond kratermeer gereden, nu eens geen water erin, maar allemaal akkers met huizen. Het is al de hele dag lekker zonnig, eindelijk een volle dag zon, lekker hoor! Vervolgens gingen we niet naar het monument op de evenaar, want daar was het erg druk en de echte evenaar ligt 400m verderop. Omdat ze het monument niet willen verplaatsen, laten ze het staan als trekpleister voor de toeristen. Als je iets verder doorrijdt, kom je bij een museum en de echte evenaar. Hier kregen we uitleg over de stand van de zon en het lezen van de tijd, de kracht van de aarde en hebben we foto’s gemaakt op het noordelijk en zuidelijk halfrond. Wat grappig is, is dat het water op het noordelijk halrond rechtsom de afvoer in draait en op het zuidelijk halfrond linksom. Om het verhaal compleet te maken à op de evenaar is er geen draaikolk en stroomt het water recht naar beneden. Ook je eigen spierkracht afneemt als je op de evenaar staat, hier hebben we diverse voorbeelden van gezien, heel apart. En jawel, ook een ei blijft zonder steun rechtop staan, dat is wel millimeterwerk, maar het lukt. Om 16.30u waren we terug in het hotel en hebben we weer met het thuisfront gemaild, iedereen volgt onze reis op de voet, heel erg leuk! In Nederland gaat alles goed, ze hebben alleen ontzettend slecht weer, zelfs het stadhuis in Haarlem heeft onder water gestaan. Terug in het hotel tv gekeken, boek gelezen en geluierd. Om 19.30u zijn we met een groepje pizza gaan eten bij de Pizza Hut. Net hebben we ballonnen opgeblazen, kaartjes geschreven en het cadeautje ingepakt, want Martine is morgen jarig, wordt leuk. Nu snel slapen, morgen naar Otavalo en onderweg leuke dingen doen, truste!
Om 7.30u de wekker, snel gedoucht, touwtjes aan de ballonnen geknoopt. Tom ging snel naar beneden om de ballonnen om de stoel te binden en ervoor te zorgen dat de groep de kaart zou tekenen. Om 8.10u zijn we met de overige ballonnen naar haar kamer gegaan en hebben we gezongen en cadeautjes gegeven. Tijdens het ontbijt is ze door iedereen gefeliciteerd en kreeg ze de kaart en een bos rozen van de groep, erg leuk. Net toen ze dacht dat ze er van af was, kwam Marcello de versierde bus voorrijden, echt de Venga bus, toen was het feest helemaal compleet. Na 20 minuten kwamen we bij een winkeltje waar ze van brooddeeg de mooiste dingen maakten. Toen door naar de beschuitfabriek, maar deze was helaas dicht. Maar onze gids en chauffeur zouden onze gids en chauffeur niet zijn als ze niet een ander adresje wisten waar we dit ook konden zien. Ja hoor, een paar straten verder op, precies zo’n soort fabriekje en daar konden we het proces volgen en heeft Freddy nog een zak voor ons gekocht. Erg lekker, maar niet te
vergelijken met beschuitjes zoals wij die kennen. Onderweg kwamen we nog langs een ander monument op de evenaar, waar we een korte pauze hadden. Weer wat leuke foto´s gemaakt en later aan een groot meer geluncht. Bij het restaurant was ook een grote midgetgolfbaan met de leukste holes, onder watervallen door, via huisjes, kippenhokken en zelfs door een grot. Echt gelachen, vooral toen Kevin het erg warm kreeg toen we (Bianca, Martine en ik) bij hem in het huisje kwamen staan om te kijken of hij het balletje in de hole kreeg J. Na het showen van onze midgetgolf talenten, bezochten we wederom een weverij van een bijna hoogbejaard echtpaar. Maar de manier waarop zij weefden, was erg bijzonder en werd bijna niet meer gedaan. Eerst kamden ze de wol uit, klaar om de te weven. Tegenwoordig koopt men de garen zo uit de fabriek, maar dit is nog erg traditioneel. Ook hadden ze nog een winkeltje aan huis waar ze hun koopwaar verkochten, slechts $75,- voor drie riemen, geen geld?! We zullen in Otavalo vast precies dezelfde zien, alleen een stuk goedkoper. Van daar uit gingen we langs de indianenstammen naar het hotel in Otavalo. Spullen naar de wederom grote kamers gebracht en lekker over de markt gelopen, alvast wat souvenirs gekocht en eventjes in het zonnetje zitten kijken naar de mannelijke locals die een balspel speelden. We aten met z’n allen in een gezellig restaurant met open haard en ook daar, licht uit, spot aan! Iedereen zingen en toen werden er drie grote taarten gebracht en kreeg Martine een paar cadeautjes, erg leuk! Was een hele leuke avond, om 23.00u terug in het Samay Inn Hotel en lekker gaan slapen.
We hebben wel de boottocht over het meer gemaakt, de zon had plaats gemaakt voor kou en regen. We vaarden rondom de eilandjes in het midden en pikten daar nog wat bodemonderzoekers op. In de afgelopen jaren is het water 7 meter gedaald en zij zoeken uit waarom. Het meer is 180m diep en het water heeft een temperatuur van 16ºC. Onderweg zagen we vele gasbelletjes omhoog komen, een teken dat de vulkaan nog actief is. De onderzoekers vertelden ons dat er deze dag voor het eerst ooit een vis is ontdekt in het meer en dat dat heel bijzonder is. Na de tocht over het meer, reden we terug naar het hotel en hebben we nog een rondje markt gedaan. Het afdingen gaat steeds beter en we hebben vandaag zelfs onze kaarten op de bus gedaan, eindelijk. We hebben een hele leuke dag gehad vandaag. Nog een paar dagen, dan gaat de groep alweer naar huis en wacht ons nog een mooie afsluiting.
centrum uit. Het was een ritje van 15 minuten en we zagen de huizen veranderen, we kwamen nu tussen de oude flats terecht. De taxi stopte en Marcello verwelkomde ons in hun huis. Een huis gemaakt van steen, golfplaten en geïsoleerd met kranten. Net zo groot als de kleinste hotelkamer tijdens de reis, maar wel heel gezellig en vol met foto’s en leuke spulletjes. De keuken was apart en de wc deelden ze met nog 5 gezinnen, wonend aan hetzelfde binnenplein tussen de flats. Het is bijzonder om te zien hoe ze leven en dat ze ons hiervoor uitnodigen. De huur voor deze woning is $10,- per maand, we weten dat Marcello niet veel verdiend en zijn vrouw niet werkt omdat Stephanie anders niet naar school kan. Stephanie zit gelukkig wel op een goede school, ze is pas 7 maar ze leert naast Spaans als Engels en Frans. We hopen dat ze al hun geld sparen om haar van een goede en betere toekomst te voorzien, ze vertellen ons dat de school ontzettend duur is en eigenlijk te duur voor hun, maar ze zetten alles op alles om haar daar naar school te laten gaan. En nooit een onvertogen woord, ongelofelijk hoe positief deze mensen in het leven staan, daar kunnen wij met z’n allen nog wat van leren. Ze hebben een heerlijke lunch voor ons klaargemaakt, we hebben lekker gegeten, al kostte het Tom, Martine en Joost veel moeite om alles op te eten, ze waren immers nog steeds niet lekker. Maar ja, het was buigen of barsten, want wat ze op tafel hadden gezet, eten zij waarschijnlijk alleen bij hele speciale gelegenheden. We hebben gezellig in het Spaans gekletst, foto’s gekeken en veel gelachen. Om 16.30u zijn we weer met de taxi opgehaald en hebben we ze bedankt voor hun gastvrijheid en gezelligheid. Ze waren heel blij met de cadeautjes en kregen ook nog ons Spaanse woordenboek, hier was hij heel blij mee, want hier heeft hij veel Nederlandse woorden uitgeleerd en zo kon hij het nog eens gebruiken. In het hotel even relaxed, Joost lijkt wel wat beter te worden, Martine heeft af en toe last, Tom ligt op bed en ik heb alleen maar hele zere benen, het lijkt wel de builenpest, het is echt niet normaal hoe groot die bulten na gisteren zijn geworden (zandvliegen na het raften). Ik heb er 43, m’n benen zijn helemaal opgezwollen, helemaal rood en keihard. Nou ja, zal morgen wel beter zijn. We hebben gegeten bij het internetcafé en weer contact gehad met het thuisfront. Tom werd ondertussen steeds beroerder en kreeg nu ook hoofdpijn. Om 20,15u waren we terug in het hotel, hij heeft gelukkig geen koorts en niet meer zo’n erge buikpijn, maar echt lekker was hij dus ook niet. Morgen echt rustig aan doen, want hij moet natuurlijk wel fit zijn voor de Galapagos. De bulten op mijn benen zijn uitgebreid met blaren, echt heel vreemd, iedere stap doet zeer, maar liever pijn dan jeuk denk ik dan maar. Het is nu 21.00u, Tom slaapt al, Martine en Joost kijken tv en lezen wat. De groep heeft al een lange reis achter de rug, maar moeten nog een stuk tot Amsterdam, we hopen dat ze een goede vlucht gehad hebben.
lekker gegeten. Tom is weer op bed gaan liggen en wij zijn op het dakterras gaan wachten op de zon. We hebben lang gewacht kan ik wel zeggen. Nog steeds koud van de tocht met de kabelbaan ben ik ook maar in bed gaan liggen en heb ik tot 18.00u geslapen. Onze tassen voor de Galapagos ingepakt (wij allebei een rugtas en Joost en Martine nemen 1 reistas mee) en de rest van de spullen aan de receptie afgegeven. Een goede service, het is trouwens ook het eerste hotel waar ze engels spreken, maar we hebben net een beetje het Spaans onder de knie, dus we doen het liever in het Spaans. We hebben middenin de stad gezellig Italiaans gegeten, we kwamen daar de Engelsman van de trein nog tegen. Hij wist te vertellen dat er vorige week mensen op de Galapagos toen ze met een klein bootje aan land wilden varen achtervolgt zijn door een ‘killerwhale’, jajaja, praatjes allemaal. Morgen worden we in ieder geval om 6.00u opgehaald, we gaan om 22.00u slapen.