Intro
Voorbereiding
Verder hebben we een aantal boeken en artikelen gelezen over onze bestemming. Omdat de kans erg klein is dat je ooit weer zo dichtbij de Galapagos Eilanden in de buurt komt, hebben we wel heel even na moeten denken of we het zouden doen i.v.m. het prijskaartje, maar de mooie verhalen weegden vele malen zwaarder dan de rib uit je lijf die we er voor moesten betalen.
We hebben onze vaccinaties gehaald in de KLM Travel Clinic op Schiphol Oost, hier hoef je geen afspraak te maken. Daar aangekomen vul je een formulier in en krijg je een informatiegesprek over je bestemming en welke vaccinaties en evt. andere zaken nodig zijn. Wij hebben de volgende vaccinaties gehaald: DTP, Hepatitus A en Gele Koorts. Malariatabletten hoefden we niet te slikken omdat we niet ver genoeg het Amazone gebied in zouden gaan.
Route
Reisverslag
kopje thee en een tosti en om 8.10u konden we boarden. Om 8.30u vlogen we met Tame de lucht in, een heel ruim vliegtuig met een goede service aan boord. Om 10.30u (uur eerder) zijn we geland en werden we opgewacht door onze gids Ruben. De groep met Engelsen, Fransen en Belgen verzameld, met de bus naar de haven en vervolgens met een klein bootje aan boord van de Aida Maria.
Op de boot volgde een welkomstwoord en de huttenverdeling. We slapen onderin, naast de motor en zijn blij dat we alleen maar een rugzak hebben meegenomen, echt veel meer paste niet in de hut. Er is wel airco en elektriciteit en alleen warm water tussen 17.00u en 19.00u. Na deze activiteiten zijn we met het kleine bootje, de dinghy, aan land gegaan en aan land en op het water hebben we de eerste zeeleeuwen, krabben, pelikanen en tonijnen gezien. En zelfs de eerste blauwvoet Jan van Genten, oftewel de bluefooted boobies. Echt zo tof allemaal. Via een museum over het ontstaan en verloop van de eilandengroep geschiedenis, zijn we naar een strandje gegaan waar we tussen de zeeleeuwen lagen en zwommen, echt te gek. Deze ervaring lijkt een beetje op de duiven op de Dam in Amsterdam, die gaan ook niet echt vlot aan de kant. Hier hebben we gezwommen en heel even in de zon kunnen liggen, want het wolkendek trok weer snel dicht. Naar het centrum van het dorp gelopen, kaarten gekocht en een kaart van de eilanden. Joost
kwam nog een collega tegen, die hebben veel pech gehad afgelopen dagen à de gids was ziek, dus konden ze niet uitvaren, ze hebben 2 dagen in een hotel geslapen en 3 hele korte dagen op de boot. Heel erg jammer, want ze hebben nu maar weinig gezien. We werden met de dinghy weer naar naar de Aida Maria gebracht, lekker gedoucht en gerelaxed. Er zat nog een hele zwerm pelikanen naast de boot, nog een paar leuke foto’s van kunnen maken. Om 18.00u hadden we meeting over morgen, wordt spectaculair als we Ruben moeten geloven! Om 18.15u hebben we lekker gegeten, beetje te vergelijken met het goede eten uit de jungle. Daarna gekaart, boek gelezen, geluierd, rustig aan gedaan. Vannacht gaan we 5 uur varen naar het volgende eiland, waar we om 7.45u voor de kust zullen ontbijten. We proberen vroeg te gaan slapen, het eerste deel van de tocht zal het meest onrustig zijn met heel veel golven.
van het anker) en af en toe heb kunnen slapen, was ik om 6.30u dan echt klaarwakker. Om 7.30u hebben we ontbeten en om 8.00u met de dinghy aan land gegaan van eiland Espaňola. We varen een andere route dan normaal, het vliegveld op Baltra is dicht en gaat in september weer open, we volgend dus niet het volledige programma wat in de Shoestring beschrijving stond. We maken een ‘dry-landing’ en stappen aan land tussen de zeeleeuwen en de feloranje krabben die over de lavastenen liepen. We hebben daar op de rest van de groep gewacht die met een tweede lichting aan land gebracht werden. Na de eerste kennismaking gisteren met de zeeleeuwen was dit moment nog gaver, er lagen een paar jongen met hun moeders en we konden heel dichtbij komen, geen moment van angst bij de dieren, echt heel erg mooi. Toen iedereen er was maakten we een wandeling over het eiland, uitsluitend tussen de afgezette paaltjes door. Het eerste obstakel was al na 200m, de zon scheen precies op ons pad. Omdat zeeleguanen koudbloedig zijn, hebben ze de zon nodig om zich op te warmen en dat was precies wat ze aan het doen waren. Op en over elkaar en precies op ons pad. Ook lag er nog een verdwaalde zeeleeuw tussen, waar Tom heel dichtbij kon zitten. We hebben dus iets van het pad af moeten wijken (= klimmen en klauteren over de losliggende lavastenen) om de leguanen met rust te laten.
Alle beesten blijven doodstil liggen, alleen de ogen volgen je… Sommigen gingen toch aan de wandel, goed oppassen waar je je voeten neerzet, want op de zwarte lavastenen vallen ze niet echt op en ze gaan ook niet aan de kant. Gids Ruben, zelf geboren en getogen op de Galapagos, vertelt er de mooiste verhalen bij, echt tof om alle informatie uit de boeken nu live mee te maken. We hebben tijdens de wandeltocht maskergenten, blue footed boobies, hagedissen, lavalizards, haviken, albatrossen en mockingbirds gezien. Echt en supergave ervaring en dat is pas het begin! Over rotsblokken en lavazand naar een mooi uitzichtspunt gelopen. We zijn 3 uur onderweg geweest en hebben een afstand van 1,5 km afgelegd. Door alle uitleg en fotostops kom je daar makkelijk aan. We zijn het eiland recht overgestoken, langs de nesten van de albatrossen, terug naar het punt waar we aan land gekomen waren. Alle leguanen waren inmiddels verdwenen, we konden dit keer het pad nemen. Ze waren de zee in gegaan om te gaan eten bij de rotsen vol met algen. Op de trap lag een moeder een jong te zogen, dus weer een omweg gemaakt over de lavablokken om aan boord van de dinghy te gaan.
Tijdens de lunch vaarden we naar de andere kant van hetzelfde eiland, naar Punto Suárez. Om 13.30u trokken we de gisteren gehuurde wetsuits aan, snorkelspullen waren wel op de boot aanwezig. Met de dinghy naar Turtle Island gevaren (vanwege de vorm), waar we omheen mochten snorkelen. Tom was al binnen 5 minuten zijn snorkel kwijt, dus we moeten ergens deze week een nieuwe kopen. We zijn in een uur het eiland rond gesnorkeld en hebben de mooiste dingen gezien onder water, vooral dichtbij de rotsen. De dinghy volgde ons op de voet en waren altijd in de buurt als je niet meer verder kon of wilde. Martine en Joost zagen nog een kleine schildpad, maar het water is niet helder genoeg om goede foto’s te maken. Samen met Martine snorkelde ik later voorop en staken we tegelijk onze koppen weer boven water, lag daar nou een haai?? Martine riep het naar iedereen en ik ging nog even kijken of het echt zo was, nou, hij lag er toch echt. Op zo’n 6 meter onder ons, stil op de bodem, met een wit puntje op z’n vin. Volgens de gids was het een witpuntrifhaai en konden we er gewoon overheen zwemmen… Hmm, de andere optie was terug in de boot, maar dat is ook weer zoveel gedoe. Dus iedereen er vol zenuwen overheen gezwommen, maar hij bleef gewoon rustig liggen, gelukkig maar. Nu zijn er ook maar weinig die gevaarlijk zijn, maar toch, het woord haai doet al genoeg. Daarna nog een groep roggen gezien en een heleboel mooie en leleijke vissen. Tom ging halverwege terug de dinghy in à kramp in z’n kuiten.
Eenmaal het rondje om gesnorkeld, werden we weer aan boord gebracht, lekker warm douchen, want de zon was weg en we hadden het erg koud gekregen. Warm aangekleed en toen werden we op het strand afgezet à een ‘wet-landing’. Hier zagen we hele grote zeeschildpadden rondzwemmen op zoek naar eten tussen de rotsen en ook hier een grote zeeleeuwenkolonie. We hebben erg gelachen met het maken van de foto’s tussen de zeeleeuwen, ze blijven je volgen met hun ogen totdat ze het zat zijn of je te dichtbij komt, dan blazen ze heel hard en schrikken wij ons rot. We hebben hele mooie foto’s gemaakt en vooral veel gelachen. Terug aan boord een colaatje van $3,50 gedronken en weer warm gedoucht. Ok 18.30u hadden we een briefing voor morgen, lekker gegeten (pasta, kip en groente) en toen nog een potje kaarten, lezen, kaarten schrijven want we gaan morgen naar Post Office Bay! Inmiddels zijn de motoren gestart en varen we in 6 uur naar Floriana voor een drukke dag.
Gisteravond lag iedereen om 21.00u al in bed, het waren zulke hoge golven dat liggen het beste is. Ook in bed hadden we de grootste moeite om er niet uit te rollen. Toch nog in slaap gevallen en om 0.30u was ik weer klaarwakker om naar de wc te gaan (wat ook al een hele opgave op zich is als de boot zo tekeer gaat), voor mijn gevoel moesten we er bijna zijn, maar dat viel dus vies tegen. Om 7.00u zijn we opgestaan en om 8.00u hadden we weer een ‘wet-landing’, dit keer aan Post Office Bay op Floriana Island. Alle snorkelspullen lieten we op het strand en we liepen 300m naar ‘het postkantoor’. Iedereen kan daar z’n kaarten posten met de bedoeling dat iemand het land waar de kaart naar toe moet, de kaart meeneemt en dan aan de geadresseerde overhandigd. Dit systeem werkt al sinds 1793 en we doen er graag aan mee. We hebben onze kaarten dan ook achtergelaten en 2 kaarten uit Heemstede meegenomen. We zijn in een zeer smalle en donkere lavatunnel geweest waar zaklampen echt noodzakelijk waren, gelukkig hadden we er genoeg. Kruipend vervolgenden we onze weg tot aan het water, daar een pauze en toen weer terug. Vroeger woonde hier een Duits gezin. Eenmaal terug op het strand, gingen Joost en Tom mee voetballen met het personeel (tegen personeel van andere boten) en gingen Martine en ik vast snorkelen. We gingen op zoek naar schildpadden, helaas hebben we die niet gezien. Wel weer hele mooie vissen, zeesterren en zee-egels. Net toen we even bovenkwamen om te kletsen, dook er een zeeleeuw tussen ons op.
We schrokken ons rot! Wie verwacht dat nou ineens, we hadden ze nog niet gespot onder water en nu draaide hij zich tussen ons in. Weer een superervaring. Na een tijdje had de zeeleeuw het wel gezien en verdween hij weer, echt super! Na 45 min snorkelden we weer terug naar het strand, het was erg koud en ik kreeg kramp in m’n tenen. Nu de jongens waren uitgevoetbald, gingen zij ook nog even een kijkje onder water nemen. Ook zij zagen veel mooie vissen en schelpen, helaas geen zeeleeuwen meer. We hebben wel vanaf de kant pinguïns zien zwemmen, te ver weg om er een goede foto van te maken, maar toch leuk. Om 10.45u waren we weer terug aan boord en vaarden we naar The Devils Crown, een krater waar we wederom gaan snorkelen. Om 11.20u de wetsuits weer aan met de dinghy naar het begin van de stroom. Halverwege werden we opgepikt en aan de andere kant van de Crown er weer uitgezet, i.v.m. de harde onderstromen. Hele mooie riffen, zee-anemonen, megagrote zeesterren en –paardjes en vissen gezien. Dat snorkelen is zo gaaf, we hebben het nooit eerder gedaan, maar daar komt zeker verandering na deze vakantie. Afscheid genomen van de mooie onderwaterwereld, warm gedoucht en geluncht. Ondertussen vaarden we in 30min naar de Flamingo-lagune. Wederom een ‘wet-landing’, een paar zeeleeuwen en veel krabben op het strand. We liepen naar een uitkijkpunt over het eiland, een mooi gezicht op de lagune en een paar flamingo’s. Van het uitkijkpunt naar de waterkant gelopen en daar de knalroze beesten van dichterbij kunnen bekijken. Van 14.30u tot 19.00u hebben we gevaren, Martine, Joost en Tom lagen lekker in de zon, ik ben op bed gaan liggen vanwege de zeeziekte, dan heb ik toch het minste last. We kwamen aan bij Island Santa Cruz, Porto Ahora. Na de briefing en het avondeten gingen we aan land en zijn we het dorp rondgelopen en koffie gedronken. De dinghy vaarde om 20.30u en om 22.00u terug naar de Aida Maria, als je op een andere tijd terug wilde, moest je een watertaxi nemen.
Lekker geslapen vannacht, we zijn in de haven gebleven en hadden dus rustig water. Om 7.15u ontbijt en om 8.00u hadden we een ‘dry-landing’ bij het Darwin Instituut. We begonnen de wandeltocht door het park bij de 6 grootste mannetjes die er zijn, ze waren aan het eten en dus lekker actief. Wat een gesmak tijdens het eten en wat een gekraak als ze langzaam bewegen. En kunnen ze niet langs elkaar, dan gaan ze gewoon over elkaar! Het was slecht weer, het regende de hele ochtend, jammer. Van daar liepen we langs een groep vrouwtjes, een stuk kleiner, maar ze smakten net zo hard als de mannetjes. We zagen Lonesome George vanaf een bruggetje. Hij zat eenzaam in een vijver. Hij heeft 40 jaar als enige overlevende van zijn soort alleen op een eiland geleefd. Wat ze ook proberen om zijn soort in leven te houden, niets werkt. Hij maakt geen aanstalten om zich voort te planten en daarbij produceert hij ook nog eens geen goed zaad. Lastig voor het voortbestaan van zijn soort, maar als alle opties zijn uitgesloten gaan ze hem klonen. Ook nog hele kleine schildpadden gezien die gefokt worden om later terug gezet te worden op de eilanden waar ze oorspronkelijk vandaan komen. Schildpadden kunnen wel 160 jaar worden en zijn hiermee een van de
langst levende wezens op aarde. Ook nog een landleguaan gezien en toen mocht iedereen op zichzelf nog door het park lopen en op eigen gelegenheid terug naar de haven. Wij kwamen gids Ruben tegen die een lift kreeg in een pick up truck en wij mochten meerijden, dat was erg leuk en vooral lekker snel! We werden in het dorp afgezet en kochten een kadootje voor opa en de buurvrouw. Nog een shirt gekocht en een cappuccino gedronken. Joost was inmiddels met de watertaxi terug naar de boot, want hij was zijn portemonnee kwijt, gelukkig bleek deze op de boot te liggen. Op de boot hebben we weer geluncht en in de zon liggen wachten totdat we uit konden varen. We moesten op zoek naar een nieuwe kok, want de kok had een sterfgeval in de familie. Gelukkig was er na 1,5uur een nieuwe kok gevonden en konden we met een flinke vertraging uitvaren. Na het geprobeerd te hebben op het dek, toch maar weer op bed gaan liggen. Om 15.30u kwamen we aan bij Island Santa Fé. Wederom een ‘wet-landing’ op Cactus Bay, hoe ze dit deel ook wel noemen. Een koraal zandstrand met een zeeleeuwenkolonie, grote cactussen, een mooi uitzicht over de baai en een aantal geelgroene landleguanen gezien. Over de rotsen een wandeling gemaakt en om 17.00u mochten we ons snorkeltenue weer aantrekken voor de laatste keer snorkelen. Vanaf de boot zwommen we naar het cactusseneiland en hebben hier weer de mooiste dingen gezien. Ook hier weer een aantal zeeleeuwen, zelfs een jong met z’n moeder waar we heel dichtbij konden komen. Heel veel foto’s gemaakt onder water, maar het was al een beetje donker en het water een beetje troebel, hopen dat ze gelukt zijn. Eén zeeleeuw was met de flippers van Joost aan het spelen, bijten en er tegenaan stoten, leuk hoor. Na een tijdje de boot weer opgeklommen, de bemanning in het water gegooid en warm gedoucht. Na het eten kregen we nog een toetje omdat morgen onze laatste dag alweer is. Na het eten geplet en getoept met Ruben en Leo. De rekening betaald en nog even naar de melkweg gekeken. Weer heel erg mooi, net als in de jungle. Het is nu 22.30u, tassen inpakken en slapen, morgen staan we vroeg op om nog één keer aan land te gaan.
laatste wandeling. Vannacht weer lang gevaren, dus slecht geslapen. Dit keer weer een ‘dry-landing’ op “Frigattabird Hill”. Toen de eerste groep veilig aan land was, verloor Armando de motor en moesten ze ons roeiend aan land brengen. Weer een grote kolonie zeeleeuwen en heel veel jongen gezien, een paar blue footed boobies, krabben en een zwerm fregatvogels, helaas zonder de opgeblazen rode zakken, want het is geen paringsseizoen. Maar het is toch een mooi gezicht. Na een wandeling van 80 min waar we hele mooie dingen en zelfs een mooie zonsopgang hebben gezien, hadden de jongens van de crew de motor inmiddels opgedoken en konden we weer terug aan boord. Om 7.30u waren we allemaal terug aan boord voor het ontbijt met flensjes, brood en fruit. In 45min vaarden we naar de haven van San Cristobal, waar we de wetsuits hebben ingeleverd en met de bus naar het vliegveld gebracht werden. Daar namen we afscheid van de crew en konden we inchecken. Alle tassen werden uitvoerig gecontroleerd op het invoeren van wat tot de eilanden behoort. Nog 2 souvenirs gekocht, om 11.00u konden we boarden en om 11.20u vlogen we de lucht alweer in. We hadden een rustige vlucht, onderweg de klok weer goed gezet en 1,5uur later landden we in Guayaquill. Wederom 30 minuten gewacht en toen door naar Quito. Daar hebben we onze achtergebleven tassen opgehaald, tassen opnieuw ingepakt, naar huis gebeld en tv gekeken. Om 18.00u nog even het internet opgeweest voor de laatste mail vanuit Ecuador naar huis over onze belevenissen op de Galapagos. In Nederland is alles goed, zelfs het weer lijkt beter te worden en ook zijn de kaarten aangekomen, gelukkig niet al die moeite voor niks gedaan. Tegenover het internetcafé lekker
Italiaans gegeten en koffie gedronken. Alle herinneringen en verhalen kwamen nog eens langs en zo konden we concluderen dat het een mooie reis is geweest. De echte hoogtepunten waren de beklimmingen van de Cotopaxi en de Chimborazo, de jungle, de whalewatching en het raften. Een mooier toetje van de vakantie konden we natuurlijk niet krijgen door af te sluiten op de fantastische Galapagos Eilanden, ook dat was een geweldige ervaring op en om het land, in, op en onder het water, echt geweldig, wat een mooie tijd hebben we gehad. Tel daar de fantastische begeleiding van de gids en chauffeur, de goede hotels, de activiteiten,, het landschap, de cultuur en de mensen bij op, dan kom je uit op een compliment voor de organisatie van Shoestring en ATC en een geweldige ervaring voor ons! Het was top!!
naar land van herkomst en doel van de tussenlanding in Nederland. De meeste passagiers maken hier namelijk een tussenstop om vanaf hier naar huis te vliegen, overal in europa. Dat duurde al met al toch nog een uur, pas om 6.15u haalden we onze koffers van de band af en kwamen we, na nog een controle bij de douane, aan in de aankomsthal. Naast Rianne, Menno en Roelie stonden daar ook ineens Frank en Truus. Iedereen was blij elkaar weer te zien en na de eerste verhalen stapten we in de auto terug naar huis. Menno en Roelie kwamen nog even koffie drinken en wat foto’s bekijken. Om 8.00u zijn we op bed gaan liggen en hebben we tot 12.00u geslapen, daarna boodschappen doen, spullen uitpakken, wassen en weer de aandacht richten op de alledaagse dingen die ons weer staan te wachten en waar we vol enthousiasme weer mee aan de slag gaan.